Vrijdag 1 juni 2012

St.Antoni (Ibiza) – Cala Binerras
Wij drinken nog even koffie.
De dieseltank wordt vol gedaan.
Tegen kwart over elf laten wij St.Antoni, volgens Gino wat kwaliteit vban eten betreft net Blankenberge, achter ons.
Het is een bijzonder stadje, waar ontzettend veel jongelui met piercings en speciaal geknipte haren rondlopen. Overal proberen jongeren kaartjes te verkopen voor de plaatselijke disco’s. Eettentjes genoeg maar alles meer van hetzelfde.
Vijfentwintig jaar geleden waren wij hier met onze vrienden Hetty en Peter, toen was het nog een rustig vissersstadje. Tegenwoordig staan er overal torenhoge flatgebouwen en appartementen het is een wereld van verschil.
Nieuwe wijken met half afgebouwde huizen en appartementen langs de zee, het is de vraag of ze nog afgebouwd en bewoond gaan worden.
Wij hebben besloten om de komende nachten in wat baaitjes te gaan ankeren.
In het noorden van Ibiza zijn veel baaien, wij gaan de eerste nacht door brengen in de baai (Cala in het Spaans) Binirras. Het is nog geen twintig mijl er is weinig wind maar deze keer gaan wij zeilen. De wind komt uit het noord oosten dus liggen wij daar goed om te ankeren.
Onderweg belt Timo hij is nieuwsgierig en vraagt waar wij zijn en hoe het is. Gezellig om weer iets van het thuisfront te horen, waar het allemaal goed gaat.
Aangekomen in de baai liggen er reeds zes schepen, maar wij vinden een plek om het anker uit te gooien.


Vanuit onze kuip zien wij precies in het midden van de ingang van de baai een grote rots liggen waar je aan twee kanten langs kunt varen. Men zegt dat het Queen Victoria op haar troon is. Het is een mooi gezicht.

Na een uurtje komt er nog een zeilboot, het blijkt een Nederlander te zijn uit Sneek zien wij op de spiegel van de boot staan. Het  is een wedstrijdschip een First 45 en heet Bombardino.

Begin van de avond vaart deze schipper in zijn rubberboot en komt even bij ons langs zij. Hij vertelt dat zij al 25 jaar hun hart hebben verpand aan Palma de Mallorca. Midden in de stad heeft hij jaarplaats en hier is hij erg tevreden over.
Hij is een echte wedstrijdzeiler en heeft de afgelopen 7 jaar, al drie keer naar de Carieb gezeild. Hij is in vele havens geweest maar uiteindelijk heeft hij toch voor Palma gekozen als vaste ligplaats.
Hij ankert veel want in de zomer zijn hier de ligplaatsen ontzettend duur.
Grappig zo snel als je contact hebt op het water.

Zaterdag 2 juni 2012

Cala Binirras
Vandaag zijn Kirsten en Ids Jan al weer 12 jaar getrouwd.
Wij blijven nog een dagje liggen in deze baai.
Het is een prachtige baai.
Na het ontbijt duiken wij het water in, douchen ons af en voelen ons heerlijk fris.

Jelle pakt het rubberbootje en vaart wat rond en komt langs de Bombardino.

Na een kort praatje worden wij uitgenodigd bij hun aan boord.
Gezellig zo onverwacht, want zij en wij hebben alle tijd.
Wij maken kennis en het blijkt dat zij Anneke en Karel Boersma heten. Dan te bedenken dat Ids Jan ook Boersma heet, zij hadden familie kunnen zijn.
Anneke vraagt of ik het leuk vind om hun boot van binnen te bekijken. Altijd leuk om het interieur van boten te zien. Het is ook een heel licht modern schip en ziet er gezellig uit.
Zij vertelt dat zij de vorige avond hebben gegeten bij de strandtent recht voor ons. Dit wordt gerund door twee Spanjaarden. Zij hadden daar echte Spaanse Paella gegeten, het was heel erg lekker.
Even later gaan zij ook nog mee naar onze boot, want zij willen toch nog ’s middags door naar een andere baai 5 mijl verderop. Zij vertellen dat dit ook een prachtige baai is.
Zondag of maandag steken zij weer over naar Mallorca.
Anneke is heel enthousiast over Palma en het eiland Mallorca. Dit werkte zo aanstekelijk dat wij er ook wat langer willen blijven liggen. Karel gaat informeren of er misschien nog een plaatsje is voor ons bij hun in de haven voor een dag of vier. Wij zouden dan vandaar uit ook altijd nog een autootje kunnen huren om het eiland verder te verkennen.
Zij vertrekken en wij gaan ’s avonds Paella eten bij de strandtent.
Het smaakte werkelijk voortreffelijk fles wijn erbij en een koffietje toe dat alles voor €40,00.
Alleen voordat wij in de rubberboot stappen, zijn wij bijna van het anker gevaren. Er komt een Engelse tweemaster de baai in gooit zijn anker uit maar houdt geen rekening met de draaicirkel van zijn anker. Toen de wind namelijk ging draaien kwam zijn boot naar ons toe en moesten wij de de boot van zo’n 20 ton afhouden hetgeen met moeite en stootwillen lukte. Gelukkig geen schade wel op het moment een beetje buikpijn.

Zondag 3 juni 2012

Cala Binirras – Cala Portinatx
Wij worden wakker en zien dat het dek nat is. Voor het eerst in al die weken dat wij aan boord zijn, miezert het.
Toch gaan wij naar de volgende baai Portinatx te gaan. Het is ongeveer een uurtje varen. Het rubberbootje blijft achter de boot. Wij doen onze jackjes aan, want een uurtje in de miezerige regen staan is niet lekker.

Jelle laat mij deze keer achter het stuurwiel staan, ik heb er wel zin in even het roer over te nemen. Altijd weer spannend wat je te zien krijgt aachter de rotsen die in zee steken met vaak direct daarna een baai.

Cala Portinatx blijkt een populaire baai bij de Spanjaarden te zijn. Het is een ruime baai met grote boulevards, waar veel hotels, appartementen en vakantiewoningen staan. Het gevolg is dat er diverse restaurants en winkeltjes zijn. Het klopt helemaal zoals het in de reisgidsen beschreven staat.
Inmiddels is de regen opgehouden. Het is wat drukkend en niet echt zonnig.
Wij pakken onze rubberboot en motoren naar de wal. Wij trekken het bootje het strand op, doen het slot op de motor en gaan de omgeving verkennen.

Het is een levendig gedoe. Dit komt doordat het zondag is en de plaatselijke bevolking ook zijn vertier aan het strand en in de restaurants zoekt.

Wij drinken Sangria op het terras van Le Jardin, want ik had in de kuip al gezien dat zij wifi hadden. Met deze code konden wij weer mailen en internetten vanuit onze kuip.
Tegen half vijf zijn wij weer aan boord nestelen ons in de kuip met een boek en een drankje. Jelle slaagt er zo waar in met een kort lijntje heel snel een visje te vangen. Hij wordt direct in de pan gebakken en bij het aperitiefje peuzelen wij die lekker op.

Tegen tien uur wordt het donker, ondanks dat het volle maan is. Het is een feeëriek gezicht vanaf het water al die lichtjes op het vasteland te zien.
Aangezien wij zo weinig mogelijk stroom willen gebruiken, en een lampje aan hebben om te lezen gaan we meestal tegen half elf naar bede.
Zo vallen wij vaak wiegend door de golfjes van het water in slaap.

Maandag 4 juni 2012
Cala Portinatx
Na het ontbijt nemen wij een duik in het water. Dit is zo helder, dat je de vissen kunt zien zwemmen.

Vandaag willen wij een eindje wandelen naar de Punta Moscarte eind van het eiland met een eindeloos uitzicht op de Middellandse Zee. Op deze Punta staat een toren die op een vuurtoren lijkt maar het niet is. Deze toren is gebouwd in de tweede helft van de 18^e eeuw is wit met een zwarte diagonale streep. Voor ons heel bijzonder.
Het is een gezellige drukte in de haven en op het strand.
Begin van de middag vinden wij een leuk terras met prachtig uitzicht op een kleine ondiepe baai. Hier nemen wij een menu Del Dia inclusief wijn en koffie voor €10,00 per persoon, daar kan ik niet voor koken.

Jelle maakt nog een foto van het prachtige uitzicht. Wij lopen weer naar het strandwaar het rubberbootjeop ons wacht en zo tuffen wij weer naar Wind & Water.

Dinsdag 5 juni 2012
Cala Portinax-Andratx
Om kwart voor acht varen wij de baai uit.
De afstand is 48 mijl, dat betekent 8 uur varen. Leuke afstand en dan kunnen wij tegen 4 uur  in de haven zijn als alles verloopt volgens de berekeningen.
De wind is zuid oost het eerste kwartier hebben wij de motor aan. Daarna gaan de zeilen op en halve wind(ongeveer 14 knopen). Voor ons zeilt een Bavaria die zeker drie kwartier eerder de baai verliet. Hier ligt een uitdaging voor Jelle, dat begrijpen jullie wel. Na een kleine drie uur passeren wij de boot en ik heb een tevreden schipper.

Wind & Water doet haar uiterste best om zo snel mogelijk op Mallorca te zijn.
Gemiddeld staat de meter op 7 knopen, met af en toe uitschieters naar 8.

Vanaf zee is het altijd weer mooi om te zien hoe het eiland dichterbij komt en groter wordt.

Tegen twee uur liggen wij in de baai van Andratx. De heuvels er om heen staan bekend om de amandelboomgaarden.

Prachtig al die grote huizen die gebouwd zijn tussen en tegen de rotsen.

Wij varen verder de baai in en aan het eind is de jachthaven.

De eerste steigers liggen vol met super motorjachten en grote zeilschepen.
Een drukdoende vriendelijke marinero geeft ons een plaatsje aan de kopsteiger. Heerlijk om naar vier dagen weer walstroom en water te hebben.
Als wij de prijs van € 68,00 per nacht horen schrikken wij even, zoveel hebben wij nog niet eerder betaald. Het is wel inclusief water, elektriciteit, wifi en gebruik van super luxe zwembad met ligstoelen.

Nadat wij alles een beetje op orde gebracht hebben, wandelen wij de boulevard op. Hier merk je dat er veel Duitsers verblijven, de menu’s staan in het Duits geschreven voor de restaurants. Wij nemen op een terrasje een hapje en een drankje dat hoeft er vanavond niet gekookt te worden.

Woensdag 6 juni 2012
Andratx
Wij besluiten om vandaag niet naar Palma te gaan. Vandaag een lekker rustig dagje en een eindje fietsen.
Op de steiger staan wij even met een Engels echtpaar te praten en worden wij uitgenodigd op de borrel aan het eind van de middag. Zij vertellen dat een ligplaats voor het weekend in Palma erg moeilijk is. Het blijkt dan altijd een chaos te zijn in verband met het wisselen van de bemanningen op de  charter schepen.
Wij gaan een auto huren voor twee dagen, en vanuit Andratx het eiland verkennen. In de haven blijkt een auto huren €65,00 per dag te zijn. Dit vinden wij nogal kostbaar en besluiten het dorp in te fietsen  op zoek naar en autoverhuurbedrijf. Bij de plaatselijke benzinepomp informeren wij en het blijkt dat in het dorp niets is maar wel in Perguera zeker 10 kilometer verder.
Eenmaal op de fiets valt de tocht wat tegen drukke weg en na 7 kilometer stoppen wij even, want het is best vermoeiend heuvel op heuvel af. Wij twijfelen rijden wij door of gaan wij terug. Terug betekent geen auto, doorgaan is met auto of met de bus terug. Er waren inmiddels al drie bussen ons gepasseerd. Er bleek een rechstreekse bus van Andratx naar Perguera te zijn.

Tegen half twee komen wij aan in Perguera leuke drukke stad. Wij komen zeker 8 autoverhuurbedrijven tegen, zij blijken allemaal van 13.00 - 16.30 uur gesloten te zijn. Wij besluiten om eerst het VVV te zoeken en daar te vragen naar de bushaltes, passeren wij toevalligerwijs een Avis kantoor waar de deur open staat. Jelle gaat direct naar binnen en regelt een auto voor twee dagen voor €75,00 een goed deal. Tevreden gaan wij op zoek naar een restaurantje voor de lunch dat is nooit zo moeilijk. Een uurtje later zitten wij in de bus en Jelle gaat donderdag de auto ophalen. Na een half uur zijn wij weer aan boord.
Wij pakken onze zwemspullen en gaan heerlijk naar het zwembad.
Hier liggen onze Engels buren ook al te genieten. Daarna drinken wij een wijntje bij hun aan boord. Zij vertellen dat zij al zeven jaar de boot op Palma hebben liggen en maandelijks een week komen zeilen en nog steeds van het eiland en de stad genieten. Zij geven ons allerlei leuke tips voor de twee dagen als wij de auto hebben. De kustroute is in elk geval een aanrader.

Donderdag 7 juni 2012
Andratx
Wij zitten om half elf in ons autootje en nemen de kustroute.
Onze eerste stop is tegen een uur in het haventje Soller, gezellige plaats met veel bootje voor anker en aan de steiger.

Er loopt een spoorlijntje door het dorp waar een locomotief met houten wagons overheen rijdt.

Vervolgens zien wij boven vanaf de rotsen hetzelfde haventje.

Vrijdag 8 juni 2012

Bezoek aan Palma
Gino en Nadine rijden mee naar Palma gezellig met zijn viertjes de stad een beetje verkennen.
Palma is een oude stad met fonteinen en leuke steegjes. Heeft een mooie cathedraal en diverse oude gebouwen, je kunt zien dat dit een welvarende stad is.

Als we terug zijn ga ik op zoek naar een kapper. Heerlijk als je haar weer goed zit.

Op weg naar de boot komen wij bij Gino en Nadine langs en laten even het kapsel zien. Zij hadden net gegeten en vroegen of zij zin hadden in het laatste beetje eigen gemaakte saus met tortellini, het smaakte heerlijk. Vroeger is Gino kok geweest dat kun je wel proeven.
Ondertussen zijn Jelle en Gino aan het overleggen wanneer wij vertrekken misschien een idee om samen op te varen.

Zij bekijken de kaarten en besluiten om zondag te vertrekken naar Soller beter in verband met de richting van de wind.