De kogel is door de kerk
2016-09-05
Vandaag is onze schoonzoon Ids Jan jarig. Dit betekent eerst een felicitatie appje.
Het is voor allemaal een gewone werkdag. Er komt bij, dat er een open jeugdtoernooi op de tennisbaan is, hier doen ook Tibbe en Minne aan mee.
Ids Jan zit in de organisatie, dus de verjaardag zal op de tennisbaan gevierd worden verwachten wij.
Wij hebben besloten zo snel mogelijk naar Nederland te komen.
De toestand van mijn moeder is erg onstabiel.
Het anker halen wij vlekkeloos op en om half acht zijn wij al op zee.
Er is geen zuchtje wind, dus dat wordt motoren voorlopig.
Wij nemen de kortste vaarroute, één rechte lijn naar Levkas.
De voorspelling voor dinsdag is......regen.
Vandaag willen wij zo ver mogelijk te komen, eventueel een stop in Vathy om te overnachten als het niet lukt.
Inmiddels heeft Jelle gebeld met de Marina van Levkas voor een ligplaats.
Ruimte genoeg volgens de dame, de prijs voor onze boot is €56,00 zonder water, electra, gebruik van douches en WiFi.
Kassa.......deze prijzen zijn wij niet meer gewend.
Vorig voorjaar betaalden wij dat in Gouvia inclusief water electra, douches, WiFi en zwembad.
In Levkas hebben wij nog niet gelegen, wel het stadje bezocht met de bus.
Het zou mooi zijn als wij dit halen, want dinsdag in de regen varen, is geen pretje.
Deze dag kunnen wij dan gebruiken om alvast onderdeks dingen op te ruimen en te sorteren.
Jelle kan de motor een beurt geven enz.
Doordat het zo rustig op zee is, kan de kapitein zijn boek "Papegaai vloog over de IJssel" , geschreven door Kader Abdolah, lezen. Dit was een cadeautje van Frans.
Volgens Jelle een prachtig boek over de vluchtelingen die naar Europa komen.
Vanuit de kuip regelen wij via onze hotspot verschillende zaken.
De wintertent van de boot ligt bij de zeilmaker, zouden wij eind september ophalen.
De zeilmaker doet er alles aan om deze nu vrijdag in Preveza af te leveren.
Wind & Water zou 4 oktober de wal opgaan bij Ionian Marina, wijzigen in 9 september, gelukkig is dit mogelijk.
Als laatste tickets wijzigen van 5 oktober in 10 september.
Nadat dit alles is geregeld en gelukt kunnen wij het thuisfront hierover berichten.
Ondertussen varen wij langs de verschillende eilanden het is hier prachtig, jammer dat wij er zo kort van konden genieten.
Wij varen het kanaal in, dat ons brengt in de Marina van Levkas.
Via de marifoon melden wij ons. Als antwoord krijgen wij, wachten bij de haveningang.
Er zijn nog twee schepen voor ons.
Wij zien een zenuwachtige havenmeester, die met zijn witte shirtje in een bootje rondvaart.
Hij heeft het duidelijk niet onder controle. Dit is voor zo'n grote haven, die volgens insiders in Turkse handen is, geen reclame.
De havenmeester maakt zich druk over de boten, die over de denkbeeldige lijn van voorsorteren gaan. Als wij eindelijk aan de beurt zijn, liggen er zeker acht schepen al te wachten.
Wij worden door dezelfde marinero naar onze ligplaats begeleid, terwijl de andere wachtenden geduld moeten hebben.
Op de steiger staat een mannetje die ons de lazylines aangeeft.
Vanwege de slechte weersvoorspelling zoekt iedereen beschutting in de haven.
Inmiddels hebben wij 65 mijl op de teller staan, dus een beetje moe zijn wij zeker, waarvan de emoties natuurlijk ook een rol meespelen.
Als wij hebben aangelegd, gaat Jelle met de papieren naar het havenkantoor, dit is vijf honderd meter verderop.
Het kantoor is gevestigd in een toren, dus trap op.
In het ruime kantoor staan drie bureaus met dames erachter. Eén van de dames doet de administratie en behandelt ook de binnenkomende marifoongesprekken.
Jelle neemt plaats op een stoel, naast de tien andere schippers. Na een half uur is hij aan de beurt, van alle papieren worden kopieën gemaakt.
Achtereenvolgens wil hij electronisch afrekenen. Het blijkt dat hij hiervoor weer in de rij wachtenden moet, want er is op het hele kantoor maar één pinapparaat.
Als Jelle, die altijd veel geduld heeft, aan boord komt, moet hij toch wel even zijn ergernis kwijt.
Dat alles voor €112,00...
Aan boord kook ik iets en tegen half tien bellen wij met het thuisfront.
Vandaag hebben Henk, Julia en mijn moeder gesprekken met de thuiszorg daarna met de huisarts gehad.
Deze gesprekken waren voor allemaal zeer intensief, gelukkig heeft mijn broer hiervan een uitgebreid verslag gestuurd.
Mijn moeder krijgt in elk geval drie keer per dag hulp.
Julia en Henk gaan morgen weer naar huis en dan moeten wij afwachten of dit alles haalbaar is.
Zondagochtend gaan wij voor twee dagen naar Zutphen.
Mijn moeder is blij dat Julia en Henk er zijn vertelt zij aan mij, maar ze is erg moe en praat wat traag.
Na het telefoontje willen wij nog even de benen strekken.
Wij gaan niet verder dan de haven, hier zijn drie mogelijkheden om iets te drinken.
Het ziet er overal niet echt gezellig uit, maar goed genoeg voor een kopje koffie.
Tegen elf uur zijn wij weer aan boord en gaan te kooi.
Het was een enerverende dag.
Kalinichta.
