Kunstenaarsdorp Rovinj
Wij verlaten Pula. Om 10 uur zijn wij buiten. De afstand is 20 mijl naar Rovinj. Wij weten niet wat ons daar te wachten staat.
De ACI Marina is sinds vorig jaar gesloten vanwege een complete renovatie. In onze speciale Kroatische pilot stond waarschijnlijk in 2018 weer geopend.
Wij varen er langs er wordt nog volop gebouwd. Een heel groot hotel wordt verbouwd.
De haven wordt de eerste ACI Marina voor super jachten een experiment. Het blijkt dat de overheid deze verbouwing voor een gedeelte subsidieert. De prijzen zijn ook super hoog, voor onze boot zou dat €125,00 per nacht zijn.
Wij kijken of wij een plekje elders aan de kade kunnen vinden. Helaas de kade is alleen voor grote zeiljachten. Wij varen rond de landtong waar Rovinj op ligt.
Ja, hier is een stadskade, wel direct aan open zee, maar bij rustig weer geeft dat geen problemen. Er liggen boeien, hier moet een lijn door dan langzaam naar de kade varen en aanmeren. Het is even klungelen, want er is niemand op de kade. Uiteindelijk komt er een Oostenrijker die iets verderop ligt, ons helpen. Danke schön, even schakelen qua taal maar geen probleem. Wij liggen mooi.
Rovinj heeft 12000 inwoners. Het is een schilderachtig dorpje met een oude stadshaven. Je kunt merken dat het seizoen begint, alle souvenierstalletjes zijn open.
Een bruidspaar heeft voor de foto deze locatie gekozen, zij doen hun best om het plaatje zo mooi mogelijk te maken.
Nadat wij wat gedronken hebben, gaan wij op pad.
De smalle idyllische steegjes brengen ons omhoog bij het kerkje.
Hier heb je een mooi uitzicht over de haven en het water.
Wij lopen langs de andere kant weer naar beneden.
Overal zijn ateliers, waar kunstenaars hun eigengemaakte werken aanbieden. Je ziet ook veel winkeltjes met handgemaakte prullaria.
Dan een bijzonder schilderij het ziet er simpel uit, maar het spreekt mij wel aan. Misschien iets om de komende winter na te schilderen.
Ik scoor nog een magneetje en doe een paar kleine boodschappen.
Als wij aan boord zijn pak ik mijn boek “Terug naar Wouw”.
Vanavond gaan wij mosselen op de kade eten. Ik maak mijn blog klaar, zodat ik het bij het restaurant kan publiceren. Aan boord even geen internet.
Bij het teruglopen naar Wind & Water kijken wij omhoog naar de verlichte top van de kerk.
Dat levert een mooi plaatje op.
Aan de rand van de stadskade staat een groot betonnen kunstwerk, ter na gedachtenis aan de oorlog/opstand van 1956.
Nog even lezen in de kuip en daarna te kooi.
