Ajaccio-Bonifacio
Om half acht staan wij op. Het vaste ritueel wordt afgewerkt.
Tegen negen uur willen wij de haven uitvaren, maar wij moeten wachten voor een ferry.
In de baai van Ajaccio is het rustig.
Een uurtje later zijn wij op zee en er is geen wind, maar de gevolgen van twee dagen windkracht 6-7 zijn nog duidelijk voelbaar.
De zee is 400 meter diep hier en de deining van de golven is zeker tweeënhalve meter.
Geen wind dus, toch schommelt de boot van links naar rechts; niet echt lekker.
Wij moeten het wel 48 mijl volhouden.
Wij worden afgeleid door de prachtige groene rotspartijen en hoge bergen.
Tegen vijf uur komen wij aan in Bonifacio.
Voor Frans de eerste keer voor ons de tweede keer. Wij kijken alle drie onze ogen uit. Prachtig deze enige natuurlijke haven van Corsica.
Als wij aangelegd hebben, flaneren wij over de Boulevard en chillen bij de Irish Pub, O’Brian. Daarna wordt er gekookt aan boord van Wind & Water.
Onze ogen vallen bijna dicht, na zo’n dag op het water, dus maar op tijd naar bed. Wij slapen direct, alleen tegen één uur worden wij wakker van disco op de Boulevard.
Niet fijn, maar ja dat kun je verwachten als je aan de steiger van een toeristisch stadje ligt.
Zondag 16 september 2012
BonifacioJa….zondag, Frans haalt vers brood bij het bakkertje aan het eind van de steiger, ik kook er een eitje bij. Zo genieten wij van het ontbijt met zijn drietjes.
Zeilboten die vetrekken richting Sardinië, dat wij zien liggen aan de overkant.
Bonifacio is een oud stadje met smalle steegjes, waar nog steeds gewoond en gewerkt wordt. Op één van de vele terrasjes, gaan wij een kop koffie drinken.
Wij wandelen over de Boulevard terug naar Wind & Water. Het zonnetje schijnt heerlijk, wij lunchen in de kuip, wijntje erbij en daarna siësta.
Eind van de middag maken wij de boodschappenlijst voor de Spar. Gelukkig is deze vijftig meter van de boot, dus met de trolley een fluitje van een cent.
Morgen varen wij naar de La Maddalena Archipelago, vijftien mijl ten zuidoosten van Corsica en daar kan alleen geankerd worden. Wij moeten dus wat extra proviand inslaan.
Vanavond trakteert Frans ons op een etentje. Het restaurantje ligt aan de Boulevard en het heet Kissing Pigs. Het is er druk maar wij krijgen een tafeltje boven met uitzicht op de superjachten aan de haven.
Geweldig, wat een plekje. Heerlijk gegeten. Wij lopen naar de boot, hier nemen Frans en Jelle nog een “afzakkertje”. Morgen naar de Maddalena Archipelago.
Maandag 17 september 2012
Bonifacio- Ankeren Maddalena Archipelago Tegen half tien gaan de trossen los en varen wij de haven van Bonifacio uit. Het blijft een indrukwekkende haven met aan weerszijden de rotspartijen.
Speciaal voor Frans varen wij langs de rotsen met daar boven op het stadje.
Er is niet veel wind, wij hadden gehoopt de tien mijl te kunnen zeilen, helaas.
Tegen één uur hebben wij een mooie ankerplek gevonden op honderd meter afstand van de eilanden: Razzoli, Budelli en Santa Maria. De baai heet in het Italiaans de Cala Giorgio Marino en het ligt midden in een natuurgebied.
Wij lunchen in de kuip.
Daarna gaat de zwemkleding aan en duiken wij alle drie het water in. Het water hier is heel helder dichter bij de kust heeft het zelfs de aqua kleur als bij Formentera.
Na het zwemmen even op het voordek, ik laat mij lekker opdrogen en daarna in de kuip een boek lezen.
Jelle gooit een lijntje uit en probeert wat vissen te vangen. Meer dan twee kleine visjes komt hij niet, maar genoeg voor bij het witte wijntje.
Tegen acht uur is het al donker en wij eten bij een lichtje in de kuip.
Wat een rust op het water dit is een prachtig plekje tussen de rots eilanden.
De avond valt in en er is een mooie sterrenhemel.
Jelle wijst ons de Poolster aan.
Dit was weer een heerlijke dag.
Dinsdag 18 september 2012
Ankerplek- haventje van La MaddalenaWij mogen wat langer slapen, want vandaag is het maar een tochtje van tien mijl.
Jelle heeft de tafel gedekt, eitje erbij en ons ontbijt is compleet.
Tegen tien uur vertrekken wij.
Onderweg drinken wij koffie. Om ons heen zien wij veel hoge rotsen.
Ineens zien wij de veerboten die van La Maddalena naar Palau, het vasteland van Sardinië, varen.
Wij zoeken een haven, wij zien er een in het stadje, maar iets verder ligt de tweede haven, dus daar varen wij in. Achteraf was dit geen goed besluit, maar o.k. het is maar voor één nacht.
La Maddalena is het grootste eiland (50 km’) van de gelijknamige archipel en het enige met een stadje. Op dit eiland moet Berlusconi een vakantiehuis hebben. Het is een toeristisch stadje, sierlijke pleinen en leuke steegjes.
Op het Piazza Garibaldi gaan wij lunchen.
Jelle en Frans springen op de fiets om wat van de omgeving te zien. Ik loop nog even naar de Spar om iets te eten te halen voor vanavond en morgen.
Aangezien er nergens geen wifi is koop ik 24 uur internet.
Toch weer even wat sociaal contact voor mij belangrijk.
Jelle en Frans fietsen naar het havenkantoor om in te schrijven en het liggeld te betalen. Dit gebeurt efficiënt, vriendelijk met pinnen en factuur.
Terug in de haven komt de jongeman van dienst echter om ook liggeld te innen. Niet alleen een hoger bedrag, maar ook nog op hoge toon en uitsluitend in het Italiaans. Hij wil ons terugsturen naar het kantoor om het geld terug te krijgen en aan hun over te dragen.
Wij zijn verbaasd, want hij heeft helemaal geen kantoor of identificatie bij zich.
Dan blijkt dat hij en zijn baas (Capo in goed Italiaans) onze steiger zelf in beheer hebben genomen zonder kantoor, naam bord, factuurpapier of Kamer van Koophandel inschrijving.
Wij weigeren aan deze combinazione mee te werken. Dan verschijnt Capo himself, vier voet groot en even breed.
Hij neemt Frans mee om bij de (echte) havenmeester de centen terug te halen.
Daar aankomend krijgt de Capo nog een fikse uitbrander. Tot slot betalen wij
€ 22,00 nog een euro minder aan liggeld dan het gemeente tarief en laten de man in zijn vet gaar smoren.
Hierna loop ik nog met Frans het stadje in om iets voor Carien te kopen. Wij kopen bij een natuurwinkel eau de toilette en bodylotion van dezelfde geur.
Wij eten in de kuip van Wind & Water heerlijke Burrito’s.
Hierna volgt de afwas voor de mannen.
Als het donker is tegen half negen lopen wij de stad in om op een terrasje een cappuccino te drinken. Dan zien wij op de kaart een Spritz staan. Frans neemt een grappa, Jelle een glas witte wijn en ik heb wel zin in de Spritz. Na het vertrek van Ietje en Frits heb ik dit niet meer gedronken. Wij laten ons de drank heerlijk smaken en wandelen daarna terug naar de boot.
Woensdag 19 september 2012
La Maddalena-Sante Teresa
Op tijd opstaan. Het vertrek ritueel start. Mannen douchen op achterdek, Hermien boterhammen smeren voor ontbijt en lunch.
Jelle is helemaal in zijn sas, van de voorspelling 20-25 knopen wind wordt hij helemaal hyper. Het werkt aanstekelijk want ook Frans ziet het helemaal zitten. Alleen ik ben altijd wat onzeker en denk dan onmiddellijk op zee kun je er gerust een knoopje bij tellen.
De boot met de kop(zoals men dat in zeilersjargon noemt) in de wind, het grootzeil wordt gehesen, daarna de fok en daar gaan wij dan. Eén keer overstag en daarna varen wij hoog aan de wind de Straat van Bonifacio uit. De tocht verloopt voorspoedig en tegen twaalf uur varen wij de haven van Santa Teresa binnen. Er is geen havenmeester te zien of te horen, dus zoeken wij een mooi plekje uit. Jelle gaat naar het havenkantoor met zijn Ipad, hij is namelijk zijn ICP kaart (soort document waar gegevens van de boot op staan) kwijt, misschien ergens laten liggen. Gelukkig had hij dit document gescand op de Ipad, vanavond wordt het document aan boord geprint. Dan hoeft hij de Ipad niet iedere keer mee te nemen.
Wij lopen daarna het dorpje in. Het centrum van het dorp is simpel, maar de vergezichten op zee zijn prachtig. Gelukkig wel een Sisa, wij kopen een kilo gamba’s, frites en salade dit gaat een heerlijk diner worden.
Aan boord gekomen is het inmiddels borreltijd. Jelle schenkt de drank in. Ik duik de keuken in en een uurtje later is het diner voor drie klaar.
Daarna is het de beurt aan ons “dreamteam”(Miele plus), die er voor zorgen dat alles weer spic en span wordt in de keuken.
Ik mag op de bank lekker mailen, nu.nl bekijken, de troonrede lezen en probeer de kabinetsformatie te volgen.
Tijdens de koffie ie iedereen druk met zijn i-Phone, heerlijk niemand ergert zich aan iemand. Elf uur. Welterusten.
Donderdag 20 september 2012
Sante Teresa-Castelsardo’s Nachts word ik wakker van de harde wind. Als wij tegen kwart over zeven op staan is het rustig weer. Meneer Apple krijgt het voor elkaar ons vertrek meer dan een half uur te vertragen. De IGS 6 software moest gedownload worden. Als eerste krijg ik het bericht, daarna volgen de i-Phone van Jelle en Frans.
O.k. negen uur vertrek. Wij liggen aan lage wal, moeten de eerste uren pal tegen de wind en de golven opboksen. Er is een lange wel twee meter hoge deining. Gelukkig is er bijna geen wind. De afstand is 36 mijl, 6 uur varen. Na een paar uur gaat het grootzeil er op, dat vermindert het geschommel.
Helaas te weinig wind om te zeilen, dus varen wij 6,5 knoop op de motor. Het is een beetje je tijd uitzitten. Tegen twaalf uur ga ik binnen op de bank liggen. De eerste keer dat ik geen zeeziektepil heb genomen en voel mij wat licht in mijn hoofd worden. Na een uur ga ik naar buiten en voel me wat beter. Ik neem me voor om morgen bij het ontbijt direct een pilletje te nemen. Jelle neemt tijdens de lunch nog even een pilletje, de golven over dwars veroorzaken dat vervelende gevoel.
Ja hoor dan beginnen wij de contouren van het kasteel boven op de rots te zien.
De havenaanloop is moeilijk te zien. De zon weerkaatst op de zee, wij zien veel rotsen waar het water tegen aan spat. Als wij dichterbij komen, wordt de ingang duidelijker. Wij varen naar binnen, roepen het havenkantoor op, geen contract. Wij besluiten een plekje te zoeken waar onze boot een nachtje kan liggen. Even later komt de marinero naar ons toe en vindt het prima. Jelle loopt met hem mee naar het havenkantoor om aan alle formaliteiten te voldoen en te betalen. Inmiddels heeft Frans uitgezocht dat er een bus over een half uur vanuit de Haven vertrekt en ons naar het kasteel en de oude stad kan brengen.
Er is in het kasteel een museum over het vlechten van manden te zien. Het is goed onderhouden en vanuit de grote vensters kan men de zee aan de ene kant zien en de stad aan de andere kant. Voor de huisjes aan de smalle steegjes zitten op de stoep vrouwen manden te vlechten en willen deze natuurlijk verkopen.
Wij lopen wat verder en komen langs de Cathedraal gebouwd rond 1500. Wij gaan weer met de bus terug naar de haven en eten aan boord van Wind & Water.
Morgen 54 mijl naar Alghero, dus vroeg op.
Vrijdag 21 september 2012
Castesardo-Alghero
Kwart voor zeven gaat de wekker. Wij staan op en om kwart voor acht liggen wij buiten op zee.
De zon schijnt bijna geen deining een beetje wind uit het Oosten, grootzeil op en de motor bij. Met nog een paar vissersbootjes zijn wij de enigen op het water.
Voor ons de Fornelli passage, achter ons aan de ene kant Corsica en aan de andere kant de Maddalena archipel, het is heel helder.
De tocht verloopt voorspoedig. Bij de Fornelli passage wat gas terugnemen vanwege de ondiepten(minimaal 3,5 meter).
Wij gaan verder naar het zuiden. De wind is nu West. De fok gaat uit en de motor uit. De kapitein gooit alle geheime wapens in de strijd om het maximale aan snelheid uit Wind & Water te halen.
Ja hoor 5 ½ knoop en op de muziek van de Italianen Andrea Boccelli en Cecilia Bartolli en Celine Dion glijden wij over de Middellandse Zee.
Helaas na een paar uurtjes is de wind eruit en moet de motor het werk weer over nemen van de zeilen.
Dan naderen wij Capo Caccia.
Jelle vaart tussen de rotsen door vlak langs de grotten di Nettuno, het blijft een imposant gezicht.
Tegen half vijf zijn wij in Alghero bij de haven Aquatica. Helaas vannacht geen plaats voor ons, dan schuiven wij maar door naar de gemeente haven. Vanaf morgen kunnen wij bij Roberto en zijn staf terecht.
Als wij aangelegd hebben frissen wij ons op. Vanavond gaan wij Frans de citadel laten zien. Daarna gezellig met zijn drietjes eten op de Boulevard.
Wij lopen over de stadswal kijken uit over de zee en zien een prachtige zonsondergang met Capo Caccia ernaast.
Daarna volgt een lekker dinertje. Als wij tegen half elf naar de haven lopen, wordt er net een toegift gegeven door een operakoor in de openlucht met als decor de stadswal. Je voelt de sfeer op deze nog zwoele avond, die gevolgd wordt door onze nachtrust.
Zaterdag 22 september 2012
AlgheroHet laatste ontbijt voor Frans aan boord van Wind & Water.
Jelle bakt speciaal broodjes en kookt een eitje voor ons.
Dan komt Roberto ons vertellen dat de ligplaats geregeld is.
Wij verkassen naar Aquatica, een gezellige, mooie, rustige haven.
Vervolgens wordt de wasmachine gevuld, want na 9 dagen hebben wij wel wat te wassen.
Wij drinken samen koffie en om kwart over twaalf staat de taxi voor Frans klaar die hem naar het vliegveld brengt.
Aan alles komt een eind, zo ook aan het bezoek van Frans aan ons. Wij wonden het leuk, je was een gezellige, makkelijke gast zowel onderdeks als bovendeks, wij zullen je missen.
De rest van de dag besteden wij aan poetsen, opruimen en bijwerken van de administratie en natuurlijk HET BLOG.
