Dinsdag 12 juli 2011
Peniche - Cascais - Estoril - Oeiras.

Zondagochtend zijn wij tegen 8.30 uur uit Peniche vertrokken.

Wij hadden een heerlijke rustige nacht achter de rug. Om 7.00 uur opstaan was dus geen probleem.

Aangezien de havenmeester op zaterdag vrij was, moesten wij zondagochtend bij hem afrekenen. Jelle ging naar de havenmeester om te betalen. Na het afrekenen vroeg hij wat onze volgende haven was, Jelle antwoordde Cascais. De havenmeester keek ongelovig en zei in wat gebrekkig engels daar ga je toch niet heen. Weet je dat een ligplaats daar € 50,00 kost en als je 5 mile verder vaart naar Oeiras betaal je € 35,00 per nacht en de haven is wat kleinschaliger.

Jelle kwam weer aan boord en vertelde het verhaal. Wij hadden besloten om wat langer in de volgende haven te blijven liggen, aangezien wij mooi op schema lagen wat tijd betreft.

Dus op naar Oeiras, € 15,00 per dag was snel verdiend!

De afstand was ongeveer 50 miles dus 8 ½ uur varen.

Terwijl wij op de motor over de Oceaan voeren, hadden wij echt het gevoel dat wij helemaal alleen op het water waren, nergens was een zeil- of motorboot te zien. Alleen hier en daar een vissersbootje, wel veel visboeitjes. Aan deze boeitjes maken de vissers hun kreeftenkooien vast, vaak kun je ze niet goed zien vooral door de deining van het water, de angst van iedere zeiler is namelijk dat je die lijnen in je schroef (hangt onder de boot) krijgt zodat je boot niet meer vooruit kan. Dit betekende wel opletten dus!

Halverwege onze tocht kregen wij bezoek van 4 dolfijnen die een heel stuk met ons mee zwommen een grappig gezicht zij deinen mee op het water en het ritme van de boot het blijft een bijzondere ervaring.

Wij passeerden Cascais en Estoril en de deining was bijna weg de wind wakkerde aan en zo hebben wij de laatste anderhalf uur nog heerlijk alleen op de fok gezeild maar wel met een snelheid van 6 knopen.

Zo voeren wij de monding van de Taag in, waar het laag water begon te worden en wij hadden al gelezen dat er veel stroming kan ontstaan bij de ingang van de haven Oeiras.

Dat hebben wij geweten Jelle voer bijna overdwars met zijn boot de smalle ingang binnen en toen we eenmaal binnen waren merkte je niets meer van de stroming.

Het was een gezellige boel in de haven alle terrassen waren vol, wij kregen een prima box aangewezen en hebben lekker de boel opgeruimd en vanuit de kuip de kade bekeken.

Een nadeel was dat het weekend werd afgesloten met een soort disco die tot zeker 2 uur voortduurde.

Het was wel even wennen als je na 4 weken vissershaventjes en wat geankerd hebt, ineens in zo’n drukke haven bent. De dagen erna waren echter heel erg rustig.

Maandag lekker uitgeslapen en ’s middags de fietsjes gepakt om naar Estoril en Cascais te gaan.

Want ja iedere zeiler moet in Cascais zijn geweest………………….

Vanuit Oeiras naar Cascais kom je eerst in Estoril. Dit is een stad met 25.000 inwoners en een heerlijk klimaat beschut door het Sintra gebergte van de Westen- en Noordenwinden.

Het is een mondaine stad en van oorsprong een overwinteringsplaats voor rijke Engelsen.

Tevens een toevluchtsoord van koningen, prinsen, markiezen en ander blauw bloed, dit kun je nog zien aan de prachtige statige villa’s die aan de kust staan.

Wij hebben natuurlijk al fietsend wel uitgekeken of wij misschien Louis van Gaal en zijn Truus nog tegen kwamen, maar nee niet gezien.

Aan het strand hebben wij een heerlijk ijsje gegeten en toen weer verder naar Cascais.

Wij hadden niet gedacht dat het minstens 10 kilometer fietsen was, maar we moesten er heen.

Cascais heeft 29.000 inwoners en van de oude stad is bijna niets meer over. De troepen van Alva hebben in 1580 daar huisgehouden en daarna in 1700 nog een zware aardbeving.

Vanuit de boot hadden wij de Cabo do Roca al gezien dit is het meest westelijke puntje van het Europese vasteland.

Eerst moesten wij natuurlijk naar de jachthaven. Voordat je hier bent fiets je door een gezellige, toeristische stad en leuke winkeltjes. Aan het eind ervan lag de jachthaven, wel erg groot kunnen zeker 600 jachten liggen, maar was voor driekwart vol, denk ik. Op de terrasjes was het ook niet druk. Op de kant stonden verschillende schepen waaraan gewerkt werd. Inmiddels hadden wij wel trek gekregen en besloten in het stadje wat te gaan eten.

Daarna tegen zes uur weer de fiets op terug naar de boot.

Vandaag zijn wij naar het park van de poeten gewandeld, de afstand was zeker 6 kilometer heen en dan heuvel op heuvel af dat was wel vermoeiend maar goed voor het lijf, zullen wij maar zeggen. Het was een prachtig park met standbeelden van Homerus (konden wij trouwens niet vinden) Vergilius en Camoes gemaakt door Machado de Castro. Heel bijzonder dat wel.

 Voorlopig blijven wij hier nog een paar dagen en gaan ons voorbereiden op een dagje Lissabon.