Zondag 6 mei 2012
Garrucha

Wij blijven nog een dag extra in La Garrucha.

In het weekend is het er gezellig druk.
Wij maken een wandeling over de keurig aangelegde boulevard naar het strand.

Dit ligt direct naast de nieuwe en nog niet afgebouwde lege haven met zeker 300 ligplaatsen.
Er zijn twee kite-surfers die hun kunsten vertonen op de zee. Dit is zeker het aanschouwen waard.

’s Middags ontmoeten wij een Zweeds echtpaar met een Dehler 40. Zij vertellen dat zij sinds 2008 op de Middellandse Zee varen. De mooiste zeilgebieden zijn de Balearen, Corsica, Sardinië en Sicilië. Wij gaan het allemaal ontdekken……
De Zweden willen eind van de zomer weer in Stockholm zijn.


Maandag 7 mei 2012
Wij vertrekken naar het 54 mijl verder gelegen Cartagena. Dit betekent het einde van het mooie Andalusië.
Het is rustig weer, bijna geen wind de motor blijft aan. Tegen half drie varen wij om de hoge en vervaarlijk in zee stekende kaap Cabo Tinoso. Vervolgens zien wij iets dat lijkt op een drijvende raffinaderij, het is Isla Escombreras en Punta de la Solane.

Dit is de oostelijke kaap van de vele mijlen brede baai voor Cartagena. Is het dan toch alleen een industrie haven…………….. Achter het eilandje Escombreras komt een mooie haven tevoorschijn.
Als wij langs de steigers varen adviseert een Engelsman ons de boot aan te leggen aan een van de prachtige steigers en vervolgens per fiets naar het havenkantoor te gaan. De marinero blijkt een Engelsman te zijn voor ons nu duidelijk dat er zoveel Engelse jachten liggen.
Voorlopig blijven wij hier een paar dagen liggen.
In de 18^e eeuw werd de stad een marinebasis, herkenbaar aan de marine schepen die direct rechts in de baai liggen. Wat verderop liggen zeeschepen hun ladingen te laden en te lossen. Er is ook een ontzettend grote steiger speciaal voor de cruiseschepen. Op het moment dat wij de haven in voeren lagen er twee cruiseschepen waaronder de Rotterdam van de Holland Amerika lijn. Bijzonder zo ver weg en dan ineens zo’n groot schip uit Nederland te zien.

Verderop liggen bij een werf twee super jachten, even gecheckt …..blijken twee klanten van Timo te zijn.

’s Avonds lopen wij een eindje de stad in, het is er een gezellige drukte.

Veel musea, prachtig oud stadhuis en wij zien een kasteel vanwaar je waarschijnlijk een prachtig uitzicht hebt over de stad en de haven. Iets voor morgen om te doen…

Dinsdag 8 mei 2012
Wij blijven wat langer in bed liggen. Als wij opstaan schijnt de zon al heerlijk in de kuip. Wij ontbijten en gaan na de koffie richting het kasteel.
Helaas is de lift van 13.00 tot 16.00 uur gesloten. Wij nemen dus de trappen goed voor onze conditie. Via de wandeling omhoog komen wij op het hoogste punt, vanwaar wij de stad en de haven kunnen bekijken. Zien beneden ons een oude romeinse arena waar vroeger zeker 6000 mensen in konden.
Vlak er naast is een nieuw modern theater gebouwd.

Wij lopen door de stad terug en nemen bij de Spar nog wat boodschappen mee.

Terwijl wij naar de boot lopen, overleggen wij en besluiten toch de volgende dag verder te gaan. Van onze Engelse buurman hadden wij gehoord dat Mar Menor bijzonder moet zijn.

Woensdag 9 mei 2012
Tegen tienen zijn wij klaar en vertrekken naar het 30 mijl verderop gelegen Mar Menor. De jachthaven heet Puerto de Thomas Maestre en ligt net in de entree van de grote lagune Mar Menor.

Wij passeren Cabo de Palos en varen tussen deze kaap en de Islas Hormigas, de Mieren eilanden, door naar het noorden.
Helaas moeten wij een uur wachten, voordat de brug open gaat. In het smalle kanaal met geen aanlegplaats besluiten wij in een bochtje voor anker te gaan. Het is rustig weer en er zijn verder geen boten te zien, dit is de beste oplossing.

Tegen vier uur gaat de brug open aan bakboord is een hele grote jachthaven met er omheen allemaal huisjes, appartementen en torenflats. Het blijkt dat ook hier het havenkantoor een eind van de ligplaatsen is. In de pilote wordt geadviseerd je boot in een box te leggen en dat er dan wel een marinero komt.

Inmiddels liggen wij hier nu twee dagen, maar hebben nog niemand gezien.
Wij nemen een finish biertje en relaxen in de zonnige kuip. Deze keer besluiten wij aan boord te eten en daarna de haven te verkennen. Gezellig lopen wij langs het meer en allerlei restaurantjes. Bij het laatste restaurant krijgen wij de wifi code van de haven. Het blijkt een rustige haven te zijn, geen bedrijvigheid of toeristen, dit waarschijnlijk vanwege het voorseizoen.
Terug aan boord probeert Jelle de code en alles werkt, wij kijken nog even om 22.30 uur het Nederlandse journaal en gaan daarna te kooi.

Donderdag 10 mei 2012
De vouwfietsjes worden klaar gemaakt, want wij willen een eind langs het meer fietsen, dat 22 kilometer lang en 10 kilometer breed is.
Iets groter dan het Grevelingen meer.

Wij fietsen naar La Manga, een echt Spaans vakantieoord. In het meer liggen 5 kleine eilandjes en de maximale diepte is 7 meter. In de zomer blijkt de temperatuur van het water hier zeker  5 graden warmer te zijn dan dat van de Middellandse Zee. Na 10 kilometer zijn wij in La Manga wij rusten uit in een strandtent.

De heenweg hebben wij achter elkaar gereden naast de auto’s.

Nu komen wij tot de ontdekking dat er een soort van fietspad is aangelegd aan de andere kant, dat ons naar de haven brengt.

Halverwege zijn er drie stuntvliegtuigen die indrukwekkende loops maken.
Jelle slaat plotseling af om hier foto’s van te maken.
Hermien let niet op, volgt Jelle blindelings en stuitert van de zeker 15 centimeter hoge stoep af, duikt over het stuur en valt op de grond.
Wat nu.. gelukkig hing aan het stuur een fietstas die mijn val enigszins opving.
Mijn handen doen pijn en ik zie op iedere hand een diepe schaafwond waar bloed uitkomt. Gelukkig hebben wij tissues voor het stelpen van de wonden. De plek op de linker hand blijft bloeden. Jelle altijd even creatief, komt op het idee om een schone tissue en in plaats van tape, een klittenband (normaal doe je die om je broekspijp i.v.m. de ketting) over de tissue om de wond te doen.

Het stuur wordt recht gebogen en wij komen met de schrik vrij.
Inmiddels zijn de vliegtuigen verdwenen maar weet Jelle toch nog wat andere leuke plaatjes te schieten.

Een half uur later zijn wij aan boord.

Hier wordt de wond met alcohol (whisky) door mijn persoonlijke verzorger schoongemaakt. Ondanks de malt whiskey reageert de patiënt toch heftig.

Vervolgens lukt het de patiënt toch nog om iets op tafel te toveren.
Pas na het diner word ik van alle werkzaamheden vrijgesteld en mag ik rustig gaan zitten.

Vrijdag 11 mei 2012

Vandaag wasdag, maar met de zon erbij is dit geen enkel probleem.
In de wondere wereld van Wind and Water is gelukkig een wasmachine.

’s Middags treffen wij de voorbereidingen voor het vertrek van de volgende dag naar het 45 mijl noordelijker gelegen Allicante.