De laatste loodjes.
Heerlijk, even wat langer blijven liggen, dat bevalt wel na twee drukke dagen.
Jelle gaat naar het havenkantoor om de rekening in ontvangst te nemen.
Dat blijkt kassa, nog even een bankje "beroven", probleem opgelost, ha,ha.
Alles klopt en wij zijn zeer tevreden over de manier hoe het hier is verlopen.
Kost wat, maar dan heb je ook wat!
Onderweg naar de pinautomaat komen wij langs een viswinkel. Hier is een man bezig om sardientjes schoon te maken, ze zien er lekker uit. Wij nemen ze mee voor vanavond.
Inmiddels hebben wij de centjes in onze zak en gaan terug naar het havenkantoor.
Bernardo telt het geld na, onder toeziend oog van Toto, de eigenaar van de werf.
Toto stelt mij onmiddellijk voor aan zijn dochter, een knappe dame van ongeveer dertig jaar.
Voor de Italianen is familie heel erg belangrijk.
Zij spreekt alleen Italiaans, heeft bewondering voor haar vader die volgens haar goed Engels spreekt. Dan vertelt Toto dat hij nog twee zoons heeft. Één die in Napels woont en Pepe de zoon die op de werf werkt. Opvallend is wel dat de eigenaar altijd in een oude overal loopt en Pepe, de zoon, in mooie merkkleding. Ook hij spreekt alleen Italiaans en doet geen enkele moeite om Frans of Engels te spreken, hetgeen hij waarschijnlijk ook niet kan. In tegenstelling tot de bedrijfsleider die uit Duitsland komt, behalve goed Duits en Engels spreekt, ook nog Italiaans. Goed, het financiële gedeelte is afgewerkt nu de andere klusjes.
De dektent moet worden schoongemaakt, dit doet Jelle het liefste zelf.
Natuurlijk laat ik hem zijn gang gaan. Daarna hangen wij hem te drogen aan boord en binnen een paar uurtjes is de tent droog.
Ik besluit om met de fiets nog even op zoek te gaan naar de Carrefour. Dit viel tegen een klein winkeltje, dat zelfs om drie uur 's middags nog gesloten was. Aan de overkant is de Conad daar de laatste boodschappen ingeslagen en terug naar de boot.
Het probleem met de kaartplotter is nog steeds niet opgelost, dus daar wordt Jelle niet vrolijk van. Bernardo, de bedrijfsleider, denkt mee en weet nog iemand die misschien iets kan betekenen. Samen rijden ze naar de bewuste winkel en deze man komt vanavond kijken.
De dektent is opgeruimd, nu de fok er op.
De wind is wat gaan liggen, een prima moment om dit klusje te klaren.
Eerst moet er nog een lijn door de mast gedaan worden. Dit betekent dat ik Jelle de mast in hijs en dit levert een aardig plaatje op. Daarna wordt het profiel van de rolfok ook meteen schoongemaakt. Dit gebeurt allemaal, terwijl de zon bijna achter de wolken is verdwenen.
Je kunt het zien op de foto.
Tegen acht uur 's avonds komt de man die ervaring heeft met kaartplotters aan boord, maar helaas het blijft een duistere zaak. Morgenochtend moet Jelle naar zijn winkel komen, want hij heeft een vriend die er waarschijnlijk meer van weet.
Wij gaan er maar een nachtje over slapen en hopelijk komt er morgen een oplossing.
