Sightseeing naar Agrigento, Vallei van deTempels.

2014-05-24

Wij zijn op tijd uit bed, want wij gaan op pad. 

Wij moeten om 09.00 uur bij het havenkantoor zijn. De service gaat hier zover, dat je kosteloos naar het busstation wordt gebracht.

De reis duurt een klein uurtje. Wij rijden dwars door de wijnstreek. 

Het is wat bewolkt. Opvallend is, dat op dit moment, over veel wijngaarden een soort overkapping van doek is.

Wij gaan er vanuit dat dit noodzakelijk is om de groei te bevorderen.

Bij aankomst nemen wij een capucciono op het busstation in een bar. 

Dan stappen wij over op  een speciale bus naar de Vallei van de Tempels. Binnen tien minuten zijn wij op de plaats van bestemming. 

Eerst maken wij wat foto's en wandelen door een oud gedeelte, dat aan de parkeerplaats grenst. Tussen de olijf- en amandelbomen liggen de ruïnes van de Tempel van Heracles uit rond 500 v.Chr. 

Daarna steken wij de weg over en komen in een ander gedeelte. 

De zeszuilige Tempel van Concordia is nog steeds in tact. Onvoorstelbaar zo oud, Jelle merkt lachend op, dat is nog eens een bouwgarantie geweest.

Daarna de Tempel van Hera, daar is duidelijk een stuk minder van overgebleven. Nadat wij hier tweeënhalf uur hebben rondgelopen, nemen wij de bus terug naar het oude centrum. Stappen uit, klimmen wat straatjes omhoog, op zoek naar een tentje om iets te eten. 

De capitoolgids brengt ons bij een informele osteria, gespecialiseerd in visschotels, populair bij de plaatselijke bevolking. 

Leuk, prima eten, hierna is een wandelingetje altijd goed voor de spijsvertering.

Wij blijven op het trottoir lopen, nadat wij gisteren het verhaal hoorden van Nederlanders die hier met hun boot overwinterden. Zij fietsen achter elkaar het dorp in, één van de twee, de zeiler, wordt aangereden en is op slag dood. Het zal je maar gebeuren, ben je zestig vaart overal naar toe met je partner en heb nog heel veel plannen en ineens stort je wereld in. De partner heeft de boot verkocht en gaat terug naar zijn appartement in Amsterdam. 

Van dit verhaal schrokken wij wel, letten dus extra goed op in het verkeer, wandelaars kent men hier wel, maar fietsers zie je niet veel. Er zijn hier ook geen echte fietspaden.

Wij kijken extra uit, vinden het busstation en laten ons weer naar Licata rijden. Passeren een paar dorpjes en tussendoor zien wij de zee. De zon schijnt weer, dat betekent uitrusten in de kuip. Vanavond blijven wij aan boord, misschien kan Jelle de voetbalwedstrijd nog ontvangen.

Ik ga lekker verder lezen in het boek De Wertheims.