Verwaaid in Licata

2014-05-25

De weersvoorspelling klopt, oost kracht 6-7, afnemend in de avond. Niet goed om te vertrekken, als het niet persé nodig is. 

Vandaag waren wij gevraagd om op de laatste bbq te komen van de overwinteraars, hier in de haven. Wij moeten zelf salade, bestek, vlees en drinken meenemen, tafel, banken en bbq zijn aanwezig. Jelle haalt nog wat ingrediënten voor de tonijnsalade, er zijn nog wat worstjes in de koelkast kortom verhongeren doen wij niet. Tegen kwart over één zijn wij op de plaats van bestemming. De steiger eindigt op een parkeerterrein, hier heeft Robbie, de Engelsman drie brede planken op twee campingtafels gelegd, nog een plank maakt een bank en wat losse stoelen erbij. Het ziet er goed uit. 

Als wij komen zijn de meeste mensen aanwezig. Wij stellen ons voor en mixen onder de aanwezigen. Ik ga naast de man van José zitten, aan de andere kant van mij zit al een dame uit Nieuw-Zeeland. Jelle zit aan de kop van de tafel met een Amerikaans echtpaar uit Seattle. Alle salades staan op tafel en iedereen kan van elkaar proeven. Voor ons is dit heel bijzonder, de afgelopen jaren nog niet zoiets meegemaakt.

Tegenover mij zit de dame uit Seattle. Hebben huis en haard daar verkocht en zwerven nu over de Middellandse Zee, zij hebben hun grote catamaran in Turkeije gekocht in 2011. Hebben Turkeije, Griekenland en Kroatië al bezocht en zijn nu terug naar de Middellandse Zee. Al snel hebben wij contact, want ik vertel dat Kirsten in Seattle zeilinstructrice is geweest twee maanden. Zij vertelt over de mooie eilanden daar.

Naast mij zit een dame met echtgenoot uit Nieuw Zeeland van het Noordereiland, ook grappig want hier heeft Timo drie maanden stage gelopen bij AKZO. Zij hebben hun catamaran in La Rochelle gekocht en zijn sinds 2011 aan het zeilen op de Middellandse Zee. In het begin hebben zij snel gevaren en zijn nu op weg terug richting Canarische eilanden, willen dit jaar of anders volgend jaar de boot naar Nieuw Zeeland varen. Zij gaan van november tot mei terug naar Nieuw Zeeland, om kinderen en kleinkinderen te zien. 

Wij zingen Robbie de organisator toe, hij wordt morgen zestig jaar, een kroonjaar.

Tegen half vier worden de planken opgestapeld en neemt iedereen afscheid van elkaar.

Wij geven een Engels echtpaar een hand, vragen waar ze heen gaan en zij vertellen dat ze de komende dagen Ragusa en Malta willen gaan bezoeken.  Daarna gaan zij terug naar Spanje, waarschijnlijk Alicante om te overwinteren. Het blijkt dat zij een kwetsbare gezondheid heeft en zij zijn op medisch gebied minder tevreden over Turkije, Griekenland en Italië, zij heeft daar in diverse ziekenhuizen gelegen. In hun ogen is de medische zorg in Spanje duidelijk beter. 

John, de Schot, geeft ons nog een naam door van een zeer goed restaurant in Gozo, dat een bezoek zeker de moeite waard is.

Jelle gaat op het havenkantoor afrekenen. Wij weten het zeker, komen begin juli terug en Wind & Water blijft hier twee maanden liggen. 

Ik maak nog wat foto's van de haven.

Als wij aan boord komen is de wind iets minder geworden en gaan wij voor een powernap.

Het wordt een rustige avond, ik ga lekker verder in mijn boek, want het gaat spannend worden.