Wind and Water op de Middellandse Zee

Wind and Water op de Middellandse Zee

Modica.

2014-05-31


Als wij nog in bed liggen, horen wij al wat boten vertrekken. Er zijn veel schepen die nu hun kans grijpen, want vandaag en morgen is het nog rustig weer, daarna een aantal dagen veel wind.

Jelle laat nog wat diesel in een reserve tank gooien, wij drinken koffie en daarna op pad.

Eerst de bus, dan overstappen in Ragusa voor de bus naar Modica. Ja, wij zijn wel twee uur op pad, maar wij hebben de tijd. Deze keer kopen wij enkele reizen, want soms stap je in een bus van een andere maatschappij en moet je een nieuw kaartje kopen. Er zijn hier wel drie verschillende maatschappijen die dezelfde route rijden. Niet zo efficiënt in mijn ogen.

Terwijl wij bij de bushalte staan, komt er een echtpaar aanlopen, duidelijk ook toeristen.

Hij vraagt in wat gebrekkig Engels of de bus naar Ragusa hier stopt. Jelle bevestigt dit en merkt dat het Fransen zijn. Even schakelen en wij gaan verder in het Frans. Het zijn geen zeilers, zij zijn hier met de camper. Zij hebben al veel gezien en kennen Nederland ook.

Zij zijn er verschillende malen geweest. Het mooiste vond hij het Rietveld huis in Utrecht. Te weten, dat als ik bij Kirsten ben iedere keer zeg ik wil naar het Rietveldhuis, waarop zij dan laconiek antwoordt, o.k.dan ga ik mee. Het probleem is dat bezichtiging van het huis alleen op afspraak kan. Jullie begrijpen natuurlijk, dat ik er nu zo snel mogelijk naar toe moet in juli.

Grappig, deze man was een Rietveld bewonderaar hij vertelde dat hij diverse meubels zelf had na gemaakt. Hij bewonderde ook de Nederlandse waterbouwkundigen met al hun expertise. Hij kon zich zelfs de watersnood van 1953 nog herinneren. Zo hadden wij op weg naar Raguse een interessant gesprek. Op het busstation scheidden onze wegen.

Wij wachten nog een half uur en ook de bus naar Modica komt. Prachtige uitzichten vanuit de bus, zelfs op Ragusa Ibla.

De eerste stop in Modica stappen wij uit. Wij lopen de heuvel af de Hoofdstraat, Corso Umberto, in. 


Even bij het VVV naar binnen voor wat informatie en off-we-go. Om één uur sluiten de kerken tot half vier. Wij gaan de eerste kerk de Duomo San Pietro in, gebouwd voor de aardbeving van 1693. 


Wij beklimmen de monumentale trap met prachtige barokke beelden van de apostelen. Bij binnenkomst zien wij, dat alles voorbereid wordt voor een trouwdienst. 


Een auto vol met prachtige witte bloemstukken, die naar binnen worden gedragen. Er is een dame de banken aan het versieren met crème tule.

Wij willen vóór één uur nog een kerk zien, die staat in Modica Alta. Terwijl wij naar boven klauteren, passeert ons een prachtig versierde soort van koets en ook het paard is met allerlei belletjes versierd, uit de verte hoor je het geluid al. 


Jelle schiet direct met zijn kamera de mooiste plaatjes, dat snappen jullie wel. 


Dan ga ik de San Giorgio kerk in, het heeft karakteristiek stucwerk en 


het bekende 16de-eeuwse houten paneel Assunta van Paladin. 


Wij kijken naar de bruidsstoet en natuurlijk het bruidje. 

Inmiddels is het één uur geweest en lopen wij via de stenen trappen weer naar beneden naar het centrum. Onderweg komen wij langs het geboortehuis van de Nobelprijs winnaar der letteren uit 1959, daar maakt Jelle een fotootje van.


Met het windje erbij, dalen wij af en komen in het centrum weer uit.

Nu op zoek naar een restaurantje. Ja Noor, net zoals in Madrid vaak in de zijstraatjes van de Hoofdstraat, zijn vaak de leukste en authentiekste plekjes voor de lunch. Zo deden wij het deze keer ook. Wij zijn wel moe, maar klimmen omhoog, want op de hoek staat een bordje dat aangeeft dat er een trattoria is. Inderdaad een echt Italiaans eethuis. 


Naast ons zit een Italiaans echtpaar, zij hebben een plateau met verschillende hartige dingen zowel warm als koud. Het ziet er smakelijk uit, wij bestellen het ook, schaaltje met gemengde groente, een fles mineraal water en halve liter witte wijn. Het is echt een tentje, waar blijkbaar alleen Italianen komen. Wij smullen ervan, voor ons een complete maaltijd. Een uur later rekenen wij € 18,00 af, je kunt dus toch nog voor een redelijke prijs in Italië eten.


Wij lopen de mooie straat uit, kopen onderweg nog chocola uit Modica, aanbevolen door de jongen van het havenkantoor. 

Een uurtje later zitten wij weer in de bus naar Ragusa. Daar moeten wij drie kwartier wachten op de bus naar Marina di Ragusa. 

Tegen vijf uur zijn wij weer bij de haven. Ik ga nog wat foto's voor het blog zoeken en daarna kan het op internet.