Zeilend naar Ragusa.

2014-05-26

Wij verlaten de Marina di Cala del Sole van Licata, er is niet veel wind, dus gaat de motor aan. 

Enija komt gelukkig boven het geluid van de motor uit. Heerlijk zo'n rustig muziekje op de achtergrond.

In de verte zien wij een groot productieplatform, deze ligt precies op onze koers. 

Jelle pakt zijn go-pro cameraatje en wil dit wel eens uit proberen, zo is onze cineast lekker bezig. 

Na de koffie passeren wij een Franse boot, die aan het zeilen is. 

Goed idee, onze motor gaat uit en met een heerlijk bakstag windje, zes knopen zeilen wij richting Ragusa. 

Inmiddels is Cécilia Bartoli aan de beurt om haar repertoire te laten horen. Voor haar is het een thuiswedstrijd, tenslotte is zij een geboren Italiaanse. Toevallig stond er gisteren in de prospectus van de Marina di Cala del Sole, een verhaal over Andrea Bartoli, haar moeder. Zij heeft een Farm-Culturalpark gebouwd in Favara 6 km. bij Agrigento. Mevrouw Bartoli kocht oude huisjes in het dorp op en liet deze renoveren. Daarna mochten kunstschilders en andere cultureel onderlegde mensen hier exposeren of workshops houden. Dit project heeft haar al enkele prijzen opgeleverd, het blijkt een bezichtiging waard.

De wind valt weer weg en het wordt een beetje motorsailen. 

Zolang wij maar een gemiddelde van vijf knopen blijven varen, maakt het niet uit. Tegen drie uur worden de zeilen ingerold.

De haven is in zicht, nog ongeveer een uurtje op de motor. Op afstand zien wij dat het een grote haven is. 

Bij de pier zien wij een zanderige streep in het azuurblauwe water, dit betekent ondiep water. Jelle draait met een grote boog om de pier en gaat daarna midden in het vaarwater varen. Wij willen net de haven oproepen, kanaal 74, ineens liggen we stil met de kiel in het zand. Wij proberen links, rechts wij komen niet los, dan de fok erbij. Inmiddels  is er een havenjongen in een rubberboot aangekomen. Hij roept vanuit zijn rubberboot, zo dicht mogelijk langs de pier varen. Ja, wij zijn los rollen fok in en varen zo dicht mogelijk langs de pier. De wind is inmiddels aardig aangewakkerd. Wij krijgen een ligplaats toegewezen, de jongen helpt ons prima. Hij biedt Jelle aan, om in zijn bootje te stappen naar het havenkantoor. Dit blijkt een paar kilometer verder te zijn. Toiletgebouwen zijn ver van de zeer brede steigers, aan twee kanten. Aan het eind van de steigers staan fietsenrekken, dit in verband met de grote afstanden waarschijnlijk. 

Naast ons ligt het sportieve New Yorkse echtpaar, met hun J42, die wij in 2011 in Rota en in 2013 in Vibo Valencia ontmoetten. Zij hebben overwinterd in Tunesië en zijn gisteren van Malta gekomen. Er liggen hier inderdaad veel Nederlandse schepen. Wij blijven twee nachten krijgen dan 10% korting! Bij verblijf van drie nachten15%. Wij laten het maar van de wind afhangen, hoe lang wij blijven. Het havengeld is hoger dan in Licata, geen wifi alleen misschien in de haven bar, deze is echter op maandag gesloten. 

Kortom onze eerste indruk is niet geweldig. Morgen gaan wij de rest ontdekken.

Gelukkig nog een pak kaasfondue, even in de magnetron en verse sla erbij. Er is altijd wel iets te vinden in de "kelders" van Wind & Water, zo eten wij toch lekker.

Wij zijn van het buiten zijn de hele dag moe geworden, dus op tijd te kooi.

Buona Notte.