Never a dull moment.

2014-09-11

Het was een nacht om snel te vergeten. 

Tegen negen uur komt er een heel groot verlicht motorjacht de haven in varen. Er wordt direct bij de haveningang het anker uit gegooid. Een uurtje later arriveert er nog een iets kleiner verlicht jacht. Als wij net in bed liggen tegen twaalf uur, barst de muziek los. Deze complete disco gaat tot zeker vier uur 's nachts door. Wij dachten nog wel dat wij zo'n goede plek hadden uitgezocht, lagen wij nu maar in het dorp.

Na het ontbijt zien wij verschillende boten de haven verlaten. 

Opeens een schreeuw....Ja hoor,  een Engelsman vertrekt, maar neemt het anker van zijn buurman mee. Vaart achter- en vooruit maar krijgt de kettingen niet uit elkaar. Ten langen leste, vraagt hij hulp aan wat mensen, die allemaal het schouwspel vanaf hun boot gadeslaan. Niemand van de Engelsen reageert, dus Jelle trekt zijn schoenen aan en gaat in het bijbootje van de Engelsman. Na wat heen en weer draaien, onder het toeziend oog van al de zeilers op de voorpunt, is het anker los.

Het weer wordt steeds slechter, gevolg meer boten die naar binnen willen.

Ondertussen wringt zich een Griekse charter schipper, met een wat ouder zeiljacht tussen onze boot en de buurman. Het plekje is te smal, aan het eind van het liedje wordt onze buurman gedwongen te verkassen. Na dit schouwspel, volgen er minstens nog twee van deze taferelen. Je kunt je misschien wel voorstellen, dat wij voorlopig nog niet van boord gaan.

Na de onrustige nacht en de spanning van deze ochtend zijn wij toe aan een powernap.

Als de was bijna droog is wordt het wat donkerder om ons heen, de voorspelde wind en buien kunnen niet lang meer uitblijven. Ja hoor het klapt, dondert, bliksemt en de regen komt met  een hoop geweld naar beneden. Jelle doet onmiddellijk alle elektrische apparatuur uit, want daar mag niets mee gebeuren. Wij hebben al veel ellendige verhalen hierover gehoord.

Wij zullen maar denken wat nu valt, valt volgende week niet meer, als onze gasten Saskia en Kees aan boord zijn.

Na een tijdje probeert een groot jacht, alsnog een ankerplek te zoeken. Gooit zijn anker uit en komt achteruit naar de kade toe. Iedereen denkt, dat hij er niet tussen past alleen de schipper zelf zet door en vindt dat hij geholpen moet worden. De ergernis van de reeds afgemeerde boten stijgt ten top, zelfs zodanig dat de havenpolitie er aan te pas moet komen. Na drie kwartier discussiëren kiest de snode bezoeker eieren voor zijn geld. Haalt zijn anker op en je raadt het al het mooie roestvrijstalen anker van Wind & Water hangt voor zijn boeg. Inmiddels is het steeds harder gaan regenen en komt de flottieljeleider het schip van ons anker verlossen. Wij liggen nog steeds met de motor bij, aan de kad. 

Gelukkig lukt het de jongens van de flottielje om met de volledige ketting(50 meter) van Wind & Water in hun rubberboot het anker opnieuw uit te leggen. Oef........ daar zijn wij goed weg gekomen. Hier drinken wij met de nieuwe buurtjes van de Etap 23, een biertje op.

Deze dag verdient een etentje vindt de kapitein en zijn fokkemaatje. 

Wij vinden een leuk restaurantje. In Griekenland lopen de katten gewoon rond in de restaurants. Deze zat in de buurt van ons tafeltje. Niet direct mijn favoriete huisdier. Nog even een kop koffie en het blog op internet.

Kalinichta

Hopelijk schijnt morgen de zon weer.