Dinsdag 28 juni 2011
Baiona - Viana do Castelo.

Op maandag ben ik naar een marktje geweest in een buitenwijk van Baiona. Het was een half uur lopen langs de boulevard. Dit doe je alleen als je met vakantie of met pensioen bent.

De grap is ook dat je nooit precies de weg weet, want alle straten zijn nieuw voor jou.

Voor mij was het enige herkenningsteken dat ik op de goede weg was, de mensen die ik tegen kwam met plastic zakken waar groenten en/of geraniums in zaten. Eindelijk kwam ik dus op een grote uitgebreide markt terecht waar mensen kleding, groenten en fruit uit eigen tuin te koop aanboden. ’s Middags zijn wij naar het kasteel vlak bij de haven gelopen. Het was een mooie wandelingbovenlangs, vanwaar je een prachtig uitzicht hebt over de Oceaan en de aanloop van de haven. Dit hadden wij bij aankomst zondag, door de mist, totaal niet gezien.

Vandaag gaan wij verder richting Oporto. Er werd 20 knopen noorden wind voorspeld. Ons plan wasom naar Pavoa de Varzim te zeilen. Daar een paar dagen blijven liggen en Oporto bezoeken.

Heel vaak doet de stuurautomaat het werk, af en toe neemt Jelle het stuurwiel zelf ter hand.

Met een bakstag wind, zoals dat in zeilerstermen heet, stuurt de automaat vaak niet nauwkeurig.

Deze houdt geen rekening met de golven die vaak ook van opzij komen. Dus ging Jelle zelf sturen.

Nadat hij 4 uur achter het stuurwiel had gestaan met een windkracht 5-6 achterop vond hij het welletjes. Daar kwam nog bij dat de marifoon aangaf dat het richting Oporto vanmiddag windkracht 6-7 zou gaan waaien. Wij besloten om uit te wijken naar de haven Viana do Castelo.

Ik vond het prima en was allang blij dat wij de tocht niet afmaakten.

Alhoewel de echte zeilers bij zulke wind pas gaan genieten. Wij zeilden namelijk alleen met het grootzeil op en  een rif erin,  regelmatig 8,5 knoop met soms uitschieters van 10,2 knopen , menige zeiler zou er helemaal warm van worden. Ik niet en was blij dat Jelle het zo goed onder controle had en volhield. Op zulke momenten moet er echt niets verkeerds gaan.

Tegen twee uur kwamen wij aan in een overvolle haven, waar de 16 nederlandse zeilschepen “verwaaid” lagen. Wij moesten dus ook buiten blijven en langs zij bij onze landgenoten.

Jelle is onmiddellijk gaan liggen en werd tegen vijf uur weer wakker. Inmiddels had ik alweer wat boodschappen gedaan, zodat er weer gekookt kon gaan worden.

Morgen verplichte rustdag, want het blijft zo waaien, voor mij is dat niet echt een straf.