Woensdag 22 juni 2011
Pontevedra - Vilanova.
Op dinsdag zijn wij naar Pontevedra gegaan zoals wij hadden afgesproken.

Er is een goede treinverbinding van Vilagarcia naar Pontevedra. Deze stad heeft 80.000 inwoners en is de hoofdstad van de provincie Galicie. Het ligt aan het eind van de Ria de Arousa tussen de groene heuvels  en blijkt een typisch galicische oude stad te zijn.

Ruines van Santa Domingo zijn nu tot een museum omgebouwd. Dan diverse prachtige 16-eeuwse kerken, een ervan stonden op de gevels beelden van roeiers en vissers. Tegen 14.00 uur kwamen we op het Praza de la Lena en hadden wel zin in een menu'tje Del Dia, glaasje wijn erbij heerlijk dat zijn de geneugten van het leven hier. De tijden van het late eten wennen snel. Het lijkt ook of de middag hier langer duurt dan in Nederland.

Na de lunch moesten we natuurlijk weer even een museum in. Daarna verder gewandeld en achter ieder pleintje verschijnt een monument, dit houdt de wandeling boeiend en merk je niets van vermoeidheid. Alleen toen we weer in de trein zaten, voelden wij onze voeten. Het nieuwe treinstel was met invaliden toilet, een drank- en snoepautomaat, luxe tafeltjes zelfs in de tweede klas luxer dan de TGV.  Kortom deze dag was de treinreis dubbel en dwars waard.

 Vandaag besluiten wij toch nog een extra dag in de Ria de Arousa te blijven. Vrienden die waren vorige maand in het haventje Vilanova geweest. Zij adviseerden ons daar zeker te stoppen en de groeten van hun, aan Paco te doen. De tocht naar dit haventje was zeker de moeite waard. We voeren langs een prachtig natuurgebied. Het blijkt dat deze baai de beste visgrond heeft van Spanje.

Voor de kust richting Vilanova liggen heel veel mosselkwekerijen zomaar in het water en lijken op half ondergedoken onderzeeboten, dit is een heel bijzonder gezicht. Alleen met het varen moet je goed opletten, je moet tussen deze drijvers door varen, aan het eind lag Vilanova.
De havenmeester stond ons al op te wachten en gaf ons direct een mooi plekje. Bij het afrekenen vertelde Jelle dat vrienden van ons gezegd hadden hier te stoppen. Paco wist direct wie het waren het schip heette "The Spirit of Aeola" en hij kon vertellen dat zij in augustus weer terug kwamen.
Aan het eind van de middag zijn wij het dorpje in gewandeld, want beweging is goed voor onze lijven. Daarna heb ik nassi gemaakt, soms is het ook goed om zelf weer eens te koken!