Als je geknipt en geschoren wordt, moet je stil blijven zitten.

2015-06-07

De voorspellingen klopten helemaal. Dertig knopen wind in de haven maakt niet uit, maar op het water vind ik dat minder aangenaam. Het haventje ligt vol en vanochtend vertrekt niemand. Afgelopen nacht heeft het flink geregend, dus ligt Wind & Water er fris bij.

Het belooft een rustige zondag te worden. Eerst uitslapen, dan ontbijtje met een zacht gekookt eitje, zo ziet het zondagse ontbijtje thuis er ook altijd uit. 

Jelle ontdekt lekkage in één van de keukenkastjes. Hij laat er geen gras over groeien, schroeft de boel open en ja hoor de boosdoener wordt ontdekt. Een kletsnat latje, waarin een schroefje was geboord en niet goed gekit, zodat het buitenwater er heel langzaam door kon sijpelen. 

Dat is dan een voordeel van verwaaid liggen, het probleem wordt direct opgelost. Elk nadeel heeft zijn voordeel, om met de woorden van Cruijff te spreken.

Daarna koffie, wij lezen wat, tegen twee uur willen wij er ondanks de wind wel even uit. Het geklots tegen de boot is best vermoeiend. Inmiddels hebben wij de lange broek aan gedaan, want met de wind en een buitje is het wat frisser.

Wij zijn nog niet aan de andere kant van het haventje geweest, wij lopen omhoog en 

hebben zo een mooi uitzicht op de haveningang. 

Als wij verder klimmen zien wij aan de overkant de donkere wolken die zich samen pakken.

Beneden ons ligt een privé strandje het ziet er ongezellig uit.

Op de kop van de baai zien wij een mooi bronzen beeld, een moeder met haar twee kinderen zwaait haar marine man uit. Vroeger was hier een marine basis.

Iets verder zie je de kade met op de voorgrond de lege stoeltjes, vanwege het koude weer.

Van deze kant heeft men ook een mooi uitzicht op de kerk.

Even later gaat het regenen en dan ziet alles er ineens heel anders uit.

Vanavond is de keuken van Wind & Water gesloten. Gelukkig zijn hier genoeg restaurantjes waar wij terecht kunnen. Gisteravond tijdens onze wandeling zagen wij in het dorpje een echt Grieks restaurantje. Hier gaan wij heen. Als wij binnen komen worden wij vriendelijk ontvangen door de eigenaar en zijn vrouw. Hij spreekt goed Engels en zijn menukaart is in het Grieks en Engels, dat maakt voor ons de keus wat makkelijker. Wij kiezen voor champignons met een kaas saus, daarna gevulde uien, een lokaal gerecht en sluiten het af met een gegrilde zeebaars. Dit alles op zijn Grieks klaar gemaakt, het smaakt heerlijk.

Onze Griekse gastheer vertelt trots over zijn dorp Galaxidhi, waar 2000 mensen wonen. Voor veel mensen uit Athene is dit zowel in de zomer als in de winter een geliefde plek. Galaxidhi ligt 200 km. ten zuiden van Athene. In de winter kan er op een afstand van een uur autorijden, geskied worden in Parnassos op 2400 meter hoogte. Dit hadden wij ons niet zo gerealiseerd. 

Vroeger stond Galaxidhi bekend om zijn botenwerven. Trots hij ons het boekwerk zien met foto's uit het verleden. De gastheer vertelt dat hij hier geboren is in het huis naast het restaurant. Toen hij klaar was op school, is hij naar Piraeus gegaan en heeft daar acht jaar in de haven gewerkt. Daarna is hij toch weer terug naar Galaxidhi gekomen. Hier heeft hij inmiddels al bijna veertig jaar het restaurant. Zijn dochter komt even binnen en hij vertelt dat zij hier ook woont en onderwijzeres is op de enige basisschool. 

Wij lopen terug naar de boot en begrijpen niet dat zo'n man met zijn vrouw een boterham kan verdienen met het restaurant. 

Aan boord kijken wij nog even op de iPad het journaal, want wij hebben goede wifi ontvangst. Ik schrijf nog een stukje en wij gaan te kooi.

Kalinichta.