De trossen gaan los.

2015-06-04

Onderdeks ben ik nog aan het opruimen, als Jelle de motor start en vertrekt.

Wij willen verder. In de haven slaapt nog bijna iedereen. Wij vinden het fijn om vroeg te vertrekken, je komt dan op tijd in de havens aan, zodat je nog een goede ligplaats kunt uitzoeken. Dit alles klopt.

Wij varen langs de bergen ten noorden van de Golf van Corinthie, het ziet er minder groen uit dan wat wij tot nu toe gezien hebben.

Wij ronden de eerste kaap met vuurtoren, en gaan iets noordelijker varen. 

Daarna volgt de punt bij Galaxidhi. 

Het lijkt wel een kasteel dat op de top staat. 

Hier is overal veel akkerbouw. Het ziet er allemaal wat dor, ruig en droog uit. De afstand naar Itea is drieëntwintig mijl.

Aan het eind van de baai zie je aan de gebouwen dat het een wat grotere stad is. Aan de waterkant een kerk, een molen en veel silo's. Wij passeren twee eilandjes, die op een afstand niet te herkennen zijn. Dan komen wij uit bij een jachthaven met drie lange steigers, waaraan bijna geen boten liggen. Rod Heikell beschrijft in zijn pilot,een update van 2011, dat de electriciteit palen en watervoorzieningen helemaal klaar liggen om in gebruik genomen te worden. Je mag verwachten dat vier jaar later toch alles wel zal werken. De palen staan te roesten en de electriciteits draden zijn afgeknipt. Hier begrijpen wij niets van. Ik loop de wal op, zie een tuinman met een lange waterslang lopen die het gras aan het sproeien is. Bij ons is de eerste watertank bijna leeg, wij leren snel en vragen de man zijn water te mogen gebruiken. Het blijkt een Albanees te zijn, die geen woord Engels spreekt, maar zeer bereidwillig is. Iets verder staan de douche- en toiletgebouwen te verpauperen en alle deuren zijn op slot.

Na deze activiteit gaat Jelle naar een soort van havenkantoor om zich te melden. De dame achter het bureau spreekt amper Engels, maar de Dekpa is erg belangrijk. Zij schrijft een rekening voor het water €5,00 en daarna havengeld voor twee nachten €17,00, dit alles in drievoud met 2 karbonnetjes er tussen. Het lijkt of de tijd hier heeft stil gestaan. Goed, wij hebben mooi een plekje langs de kade.

's Middags gaan wij kijken waar en om hoe laat de bus morgenochtend vertrekt. 

Gisteren vertelde de Franse buurman, dat Delphi iets heel bijzonders is, lyrisch vertelde hij, je moet hier zijn bij zonsopgang. Het lukt ons denk ik morgen bijna. De eerste bus vertrekt om 7.15 uur de tweede om 10.45 uur, dat vinden wij te laat.

Wij lopen nog een paar straten verder, komen langs een supermarkt. Nemen nog wat garnalen, lekker door de spaghettisaus, en wat andere boodschapjes mee. De huizen en appartementen zien er keurig uit.

Langs de kade zijn genoeg barretjes om iets te drinken met een mooi uitzicht.

Daarna gaan wij aan boord iets eten, nog wat internetten en op tijd naar bed.

Morgen Delphi.

Kalinichta.