Stank voor dank.
2015-06-13
Jelle vult de watertanks bij en maakt een praatje met de eigenaar (55 jaar) van de taverna.
Wij zeggen onze Franse buren uit La Rochelle gedag, wie weet waar wij elkaar weer tegen komen.
In het begint waait het en wordt de genua uitgerold. Na verloop van tijd zakt de wind in en komt hij ineens uit het zuiden, dus pal tegen. De motor gaat aan en wij tuffen rustig naar Methana.
De haveningang is smal, achter een rij bomen. Wij gaan bakboord uit en zien een mooie ligplaats met water en elektriciteit. Er zijn mooring lines, wij hebben dus ons anker niet nodig ook handig.
Als wij eenmaal liggen, ruiken wij de zwavel, dit doet denken aan een rotte eieren lucht. In de pilot werd dit al vermeld. Naast de haven zijn geneeskrachtige, hydropatische baden, de zwavel wordt van tijd tot tijd gewoon in de haven geloosd. Inmiddels is het rond de 32 graden, wij blijven hier maar één nacht, doen geen moeite voor een andere ligplaats.
Op de boot naast ons wappert de Nederlandse vlag, grappig.
Na de powernap en de thee, gaan wij naar het strand en willen iets van het stadje zien.
Vanaf het water, ziet het stadje er toch anders uit dan van dichtbij. Heel veel leegstand van restaurants en winkels.
Nadat wij over de kade hebben gelopen, gaan wij richting kiezelstrand. Vervelend weer mijn waterschoentjes vergeten in de tas te doen. Overal staan permanente rieten parasols en plastic ligbedden. Er zijn een paar mensen die op een bedje liggen, anderen liggen op de kiezels. Wij gaan voor twee bedjes, maar er is niemand te zien, die over de bedjes gaat. Wij spreiden ons handdoekje op het bed. Jelle gaat liggen, ik wil direct de zee in. Heerlijk afkoelen, daarna opdrogen in de zon, ja dat bevalt wel.
Even later gaat Jelle de zee in. Dan komt er een jongen op een brommer van de boulevard, stopt, schuift aan een paar bedjes en komt naar mij toe, zegt dat het €4,00 per bedje voor de hele dag is. Ik geef hem het geld. Weg was de jongeman, ik kreeg nog wel een kassabonnetje van €4,00 met de tijd van elf uur erop. Vreemde zaken...
Jelle ziet een mooi geschilderd bootje.
Op de terugweg naar de boot, gaan wij nog wat drinken en vragen om de code. Handig voor straks aan boord, dan hebben wij weer internet.
Als wij bij de boot zijn, zien wij dat "onze buurman" er is. Een hele oude Hallberg Rassy 42, zeker ook 40 jaar oud te zien aan het teak, waar al het rubber van verweerd is. Het blijkt een Italiaans echtpaar te zijn. Daarna arriveert "de buurman" met het Nederlandse vlaggetje erop ook een heel oud schip uit Amsterdam en begint tegen onze andere buurman een heel gesprek in het Italiaans. Hier snappen wij niets van, het Griekse gastenvlaggetje hangt bij beide schepen in het zijwant. Bijzondere praktijken en voor ons moeilijk te volgen.
Even later stopt er een autootje, vlotte Griekse dame, de havenmeester, stapt uit en vraagt in het Engels hoe lang wij blijven. Vervolgens sluit zij het elektrisch voor ons aan, doet het meterkastje weer op slot ook onze aansluiting achter slot en grendel. Zij vraagt om de Dekpa neemt de papieren mee en zegt dat zij 's avonds terugkomt.
In het keukentje van Wind & Water wordt inmiddels een heerlijk bietensalade gemaakt, gehaktballetjes erbij en dan zo'n Grieks yoghurtje toe, niet echt origineel maar wij vinden het heerlijk.
Het is nog steeds warm dus zitten wij lang in de kuip. Onze Italiaanse buren eten bij elkaar in de kuip.
De hitte is wel vermoeiend, het blijft ook binnen lang warm. De havenmeester heeft onze papieren niet teruggebracht.....
Voordat wij naar bed gaan even de airco aan, als wij te kooi gaan is het een stuk koeler.
Kalinichta.
