Leven op Trizonia.

2015-06-02

Altijd fijn om positieve berichten van het thuisfront te krijgen. Annemiek en Timo hebben het huis verkocht, Ids Jan en Kirsten zijn 15 jaar getrouwd. Alle reden om vanavond een extra glas wijn op deze goede berichten te drinken.

Jelle gaat op de fiets naar de Cosmote winkel om de internet card op te waarderen. Hij staat om vijf voor half negen op de stoep, er staan al zes mannen voor hem te wachten. Iedereen heeft contant geld op zak, want de telefoontjes moeten opgewaardeerd worden voor de nieuwe maand, pinnen doen ze niet. In bijna alle Europese landen kun je opwaarderen via internet, maar in Griekenland zijn de bankcodes anders dan elders, dus moet je naar de winkel. Als Jelle klaar is, staan er wel zesentwintig Grieken te wachten om de telefoontjes op te waarderen. 

Tegen half tien vertrekken wij en varen naar de brug met vier pijlers. De Erasmusbrug in het groot. 

De Arion-Andirrion brug is in augustus 2004 geopend en verbindt de Peloponneses met het vasteland van Griekenland. Het is de langste brug aan stalen kabels in de wereld, bijna tweeënhalve kilometer lang en gesteund op vier pilaren van 25 - 45 meter.

Als wij vijf mijl van de brug verwijderd zijn, meldt Jelle zich keurig op kanaal 14. De persoon die dit coördineert vraagt ons in perfect Engels één mijl voor de brug opnieuw contact op te nemen. Alles verloopt snel en vlekkeloos. De brug is inderdaad imposant.

Nu zijn wij in de golf van Corintie, wij zijn de enige zeilboot op deze "binnenzee". Het blijft altijd spannend een nieuw gebied. 

Hoge bergen om ons heen, windje pal tegen, dus motoren. Wij varen naar het haventje Trizonia. Het ligt beschut op een eiland waar twee hotels en vele villa's en restaurantjes staan. Op een afstand lijkt het alsof je tegen drie heuvels vaart. Op het laatste moment draai je met het eiland mee en kom je in een prachtige baai terecht.

Ineens zien wij veel zeilboten hier "verstopt" liggen, wat een verrassing. Wij vinden een plekje langs een kade, geen stroom en water maar dat zijn wij inmiddels wel gewend.

Als wij aangelegd hebben probeert Jelle het internet en ja hoor contact, op een plek waar je het niet verwacht.

Hier blijven wij 2 nachten, daarna gaan wij naar Galaxidhi. Een haven 30 mijl verder.

Na onze vertrouwde powernap, gaan wij op ontdekkingstocht. Het is een rustig haventje, waar geen enkele controle is. Als wij langs de steigers lopen zien wij ineens twee masten boven water uit steken. 

Het schip ligt op de bodem. Aan de steigers liggen veel oude boten waar zeker de laatste paar jaar geen onderhoud aan is gepleegd. Men hoeft hier geen havengeld te betalen, dus iedereen kan zijn boot hier gratis achter laten. Dit is Griekenland wij blijven ons erover verbazen dat hier geen enkel toezicht is. Metalen en ander afval wordt hier gewoon gedumpt. Terwijl wij langs de kade lopen komen wij een Nederlandse man tegen die vanmiddag aankwam. Wij maken een praatje, hij vertelt dat hij in Turkeije is geweest en nu van Itea komt. Wij vragen welke haven beter is om Delphi te bezoeken. Hij adviseert ons naar Itea te gaan en niet naar Galaxidhi. Goed om te horen. Wij lopen verder, gaan een paadje door en zien de overkant van de baai en daarbij enkele leuke terrasjes. Er komt al een dame naar ons toe, zij vertelt dat zij verse vis heeft en zelfs mosselen. 

Misschien komen wij straks terug. 

Wat verder is er een kiezelstrandje en een kerkje. Aan boord krijg ik een Aperol van Jelle. 

Terwijl wij in de kuip zitten, zien wij dat onze Franse overbuurman op een krukje zit en door zijn vrouw geknipt wordt. Ja, zo gaat dat met de zeilers die tijden onderweg zijn, die worden telkens creatiever en het scheelt in de kosten. Nee dit is niet onze stijl, goed dat iedereen het op zijn eigen manier doet.

Wij krijgen trek en besluiten mosselen te gaan eten aan het haventje met uitzicht op het vasteland van Griekenland. 

De serveerster klaagt over de boten die achtergelaten worden geen mensen aan boord, wel ligplaats bezet houden en voor haar geen klandizie. Wij begrijpen het volkomen. Maar wie gaat hier verandering in brengen.......

Terug aan boord lezen wij nog wat en daarna te kooi.