OEen top dag!

2015-06-23

Kalimera.

Wij zijn er op tijd uit, want vandaag wordt het een actieve dag.

Om tien uur staat ons chauffeurtje aan de weg. Wij stappen in en vertrekken direct.

Wij rijden eerst naar Epidaurus, de afstand is niet zo ver, maar de tijd dat je onderweg bent, via al die secundaire kronkelende wegen, valt altijd tegen. 

Wij rijden via het Didymo gebergte hoog 1100 meter, daarna dalen wij weer.

Wij willen naar het theater, dat eind vierde eeuw is ontworpen en bekend staat om zijn ronde podium en zijn goede akoestiek. 

Dit gaan wij testen, Frits blijft beneden staan en wij lopen naar boven. Het klopt, wij kunnen duidelijk verstaan wat hij zegt. In de zomermaanden worden hier nog steeds concerten en voorstellingen gegeven. Het opvallende is dat tijdens deze optredens geen microfoons worden gebruikt en zelfs de zachtste stemmen boven hoorbaar zijn.

Inmiddels is het half twaalf wij willen even rusten, koffietje en een heerlijke apfelstrudel erbij.

Wij overleggen, verder het binnenland in naar Mycene of nu naar Nauplion richting de kust.

Het blijft altijd een compromis twee kortere bezoeken of één, waar je dan meer tijd aan kunt besteden. 

Wij kiezen voor het laatste, dus Nauplion.

Frits kruipt weer achter het stuur en rijdt als de beste over al die bochtige wegen, soms lijkt of er geen eind aan komt. 

Dan ineens zien wij weer de zee. Ja, deze baai ligt nog voorbij de baai waar de villa van Willem Alexander staat. 

Wij rijden direct naar de Venetiaanse citadel Palamidi die tussen 1711 en 1714 werd gebouwd. Het heeft heel wat oorlogen doorstaan. Eerst viel het na een beleg van een week al in handen van de Turken. In 1822 werd het na achttien maanden strijd, heroverd door Griekse rebellen.

Beneden ons zien wij Nauplion met zijn marmeren plaveisels liggen. Volgens de boekjes is het de elegantste stad van het Griekse vasteland. 

Wij lopen rond en Jelle gaat met Ietje nog wat hogerop. 

Frits en ik lopen naar beneden, hier hebben wij een bankje in de schaduw gezien, dat lijkt ons wel iets. Als de Dammetjes ook weer beneden zijn, stappen wij in de auto en willen het oude centrum zien. Frits parkeert de auto aan de Havenkade. 

Wij lopen over de marmeren plaveisels, de oude autovrije stadskern binnen. Wij slenteren door de straatjes, komen op een groot plein met terrassen uit, wij geven de voorkeur aan een terras in één van de smalle steegjes. 

Nu zijn de mannen aan een Mythos (biertje) toe, Ietje en ik kiezen voor een wijntje 🍷, wel met fles water erbij natuurlijk. 

Nog wat hartige dingen en voor ons is de lunch compleet. 

In Griekenland lopen overal zwerfkatten en zwerfhonden rond, vooral bij de terrassen. Aangezien ik geen kattenliefhebster ben, probeer ik ze zoveel mogelijk uit mijn buurt te houden, hetgeen mij redelijk lukt. 

Naast ons zit een dame alleen aan een tafeltje. Zij krijgt een Griekse salade en geniet duidelijk van haar wijntje, terwijl zij een andere kant op kijkt. Ineens zie ik, dat er een kat op haar tafel springt en aan haar salade begint te eten. Zij schrikt, zet haar glas neer en de kat springt net tussen haar bord en het glas van de tafel. Afschuwelijk dit alles gebeurt, terwijl er ook drie obers tussen de tafeltjes lopen en niets zien. De vrouw loopt verbolgen naar binnen, terwijl zij tegen de ober zegt, dat zij haar salade niet meer hoeft. Als zij vertrekt, legt de ober een bordje op haar saladebordje, hoe slim kun je zijn...Waarschijnlijk heeft zij binnen haar beklag gedaan, als zij buiten komt laat de ober trots zien dat hij een bordje op haar bord heeft gelegd. Zij maakt duidelijk, dat zij de salade niet meer wil, dan neemt de ober dit mee naar binnen. Een tijdje later krijgt de dame gelukkig een andere salade. Wat een schouwspel!

Wij maken wat foto's, ik scoor natuurlijk nog een magneetje voor op de koelkast thuis. 

Ietje heeft een tip gekregen voor de terugweg. Inderdaad, een weg met prachtige vergezichten, weer heel anders dan op het water.

Frits rijdt als een ervaren taxi-chauffeur over de bochtige bergwegen hoog, laag het maakt hem niks uit, weet op het goede moment gas te geven en ook te remmen gelukkig. Zo komen wij na anderhalf uur bij Wind & Water uit, waar wij onder het genot van een hapje en een drankje gezellig napraten over de succesvolle dag. 

Morgen is onze laatste dag in Porto Heli, wij gaan dan met de ferry, 's middags naar Spetzes. Wij twijfelen nog even om met onze eigen boot te gaan. Het lastige is, dat wij niet weten of er plaats is en wij moeten altijd Ietje en Frits naar Porto Heli terugbrengen, de vraag is of dan onze mooie plek nog vrij is. Volgend jaar gaan wij het anders afspreken, dan varen zij eerst een paar dagen mee en brengen wij Ietje en Frits op de geboekte bestemming.

Tegen half negen rijden zij weer naar het appartement, wij zwaaien ons chauffeurtje en zijn maatje uit, tot morgen!

In de kajuit kijken wij terug op een super dag👍strekken de benen en gaan op tijd te kooi.