Wij lichten het anker.

2015-06-09

Er zijn al twee schepen vertrokken, om negen uur liggen wij buiten de haven. Het is heel rustig weer, dus dat wordt zeker motoren.

Terwijl Galaxidhi aan de horizon verdwijnt, komen er in de verte alweer de contouren van Kiato te voorschijn. Het lijkt alsof wij de enigen zijn in de Golf van Korinthe. Misschien komt het ook doordat het kanaal op dinsdag voor onderhoud gesloten is.

Ineens zien wij boven die spiegelgladde zee, iets uit het water springen, telkens meer onrust daar. Ik vaar er naar toe, Jelle pakt direct zijn camera. 

Het blijkt, dat het hele scholen dolfijnen zijn, duidelijk jonkies. Wat een prachtig gezicht, zoveel hebben wij er nog nooit bij elkaar gezien. 

De laatste keer dat wij ze zagen was bij Sardinië. Dit zijn cadeautjes van de natuur, prachtig.

Wij naderen de haven van Kiato herkenbaar aan de kathedraal met het rode dak.

Verder verloopt de tocht rustig en zijn wij tegen één uur in Kiato. Volgens de boekjes een vissershaven, wel wat ligplaatsen en het toerisme is hier in ontwikkeling. 

Wij vinden een plekje langs de kade lekker makkelijk, geen anker nodig. Geen elektriciteit en water, deze keer voor ons geen probleem. 

Wij zijn moe, dus dat wordt een powernap.

Jelle vindt internet vanuit de boot, dus vanavond kan het blog erop.

Aan het eind van de middag gaan wij het stadje in en kijken of wij iets te eten kunnen vinden.

Morgen het kanaal van Korinthe.