Cultuur snuiven,

2015-06-29

Vanochtend gaat Jelle eerst naar de duikshop om de fles te laten controleren, dit is iedere drie jaar verplicht. Wel wil hij dat het donderdagavond klaar is. De man zegt normaal duurt het een week, maar hij probeert dit donderdag klaar te hebben. Nu maar hopen dat het lukt, want wij zijn wel in Griekenland.

Daarna rijdt Jelle nog even naar het busstation, zodat wij weten hoe laat de bus naar het vliegveld vertrekt en of wij soms kaartjes kunnen kopen. De man achter het loket zegt dat de komende week de bussen gratis zijn. Jelle denkt dat zien wij vrijdag dan wel...

Wij gaan wij op de Hop On - Hop Off bus, die deze keer redelijk op tijd is. De zon schijnt en wij laten bijna heel Athene, met al zijn oudheden opnieuw aan ons voorbij gaan. 

Bij het Nationaal Archeologisch Museum stappen wij uit. Ietje en Frits komen hier ook naar toe, zij gaan eerst nog naar de overdekte vis- en vleeshal. 

Het museum is zelfs op maandagmiddag open. Het is van de buitenkant een prachtig oud gebouw met in het midden vier zuilen, geopend in 1891. Tijdens de tweede wereldoorlog werden veel stukken begraven om beschadiging te voorkomen. In 1946 werd het museum weer heropend. 

Wij zien een prachtige geometrische vaas uit de achtste eeuw v.Chr.

Dan het gouden masker van Agamemnon uit 1650 v.Chr. gevonden in Mycene.

Het bronzen beeld de Jongen van Andikithira werd in 1900 gevonden in zee bij het eiland Andikithira het is twee meter hoog.

Het marmeren beeld van Aphrodite, Eros en Pan werd gevonden op Delos uit 100 v.Chr.

Het beeld Asclepios de god van de geneeskunst.

Dan zien wij een afbeelding van twee mensen die een soort van hockeystick vast houden.

Deze sport stamt dus ook al van voor Chr.

Wat een prachtig museum, na twee uur hebben wij genoeg gezien. Wij gaan naar buiten naar het restaurant en drinken daar iets, even later komen Ietje en Frits hier ook naar toe.

Wij besluiten om deze gezellige week af te sluiten met een etentje in de wijk Monastiraki. 

Eerst wil Jelle nog wel wat geld pinnen. Er staan maar vijf mensen voor hem. Niet iedereen heeft even veel geluk. Twee buitenlandse meisjes proberen te pinnen, maar krijgen met hun creditcard geen geld. Een Grieks echtpaar heeft ook pech. Jelle wil het toch proberen en ja hoor geen enkel probleem €300,00, met het geld wat wij hebben, komen wij de komende dagen zeker door.

Natuurlijk vinden wij een gezellige stek onder de bomen en de parasol. Wat is het leven toch goed. Om ons heen merken wij niets van een land dat op punt van faillissement staat.

Met zijn viertjes zijn wij het erover eens, dat het toch wel bijzondere en intensieve dagen zijn geweest met alleen maar positieve dingen. Dank je wel voor de super tijd Ietje en Frits!

Wij nemen de Metro naar Piraeus. Bij de ingang willen wij een kaartje kopen, de vorige keer hebben wij €1,00 betaald. Tot onze grote verbazing zegt de loketambtenaar, dat het reizen de komende week gratis is?! Hier snappen wij niets van, maar stappen in de metro.

Wij ontdekken weer de vriendelijkheid van de Grieken. Er zit een moeder met twee kinderen. Er is nog één vrije plaats daar ga ik zitten, op hetzelfde moment staat de jongen(14 jaar) op en biedt Jelle zijn stoel aan. Ik begrijp, dat hij aan zijn moeder vraagt uit welk land wij komen, ik zeg in het Engels, wij komen uit Nederland. De jongen lacht en vertelt dit aan zijn moeder. De jongeman aan de overkant zegt oh Nederland. Jelle maakt een opmerking dat het een moeilijke tijd is voor Griekenland. En zo ontstaat er een heel positief gesprek in de Metro. Vrijdag gaan wij naar huis zegt Jelle, maar eind augustus zijn wij gewoon weer terug. De jongen lacht, steekt zijn duim omhoog en zegt ja, want de zon blijft hier altijd schijnen! 

Nu maar afwachten wat het referendum zondag oplevert.

Als wij aan boord komen, staat onze buurman in de kuip en vraagt waar wij vandaag naar toe zijn geweest. Hij komt hier al jaren en kent inmiddels Athene op zijn duimpje. Gisteren vertelde hij nog, dat hij woensdag naar Preveza ging, al die onzekerheid hij wilde niet langer in Griekenland blijven.

Dus wij vragen aan hem of zijn vertrek nog steeds doorgaat. Opgeruimd vertelt hij, dat hij van gedachten is veranderd en gewoon woensdag terug naar Frankrijk vliegt en rond twintig augustus terugkomt met zijn vrouw en de rest van de familie. Wij vertellen hem dat wij dat een goede beslissing vinden. Ook voor ons een geruststelling dat wij weten welke boot er naast ons ligt de komende twee maanden.

Wij gaan aan boord en halen het laatste nieuws binnen.

Kalinichta.