Wij koersen aan op het kanaal van Corinthe.

2015-06-10

Na een rustig nachtje, gaan de trossen los. Het is ongeveer nog anderhalf uur varen voordat wij bij de ingang van het kanaal zijn. 

Het kanaal is gegraven in de periode 1882 - 1893. Het kanaal is 6 km. lang en 25 meter breed. Aan het begin en aan het eind van het kanaal zijn twee hydraulische bruggen die onderwater gaan als wij er door varen. 

Wij melden ons op kanaal 11 en moeten stand-by blijven voor de instructies die gaan komen. 

Zo hebben wij anderhalf uur voor de pieren wat rondgevaren, want er zijn geen wachtsteigers. Er wordt gevraagd een snelheid van 6 knopen te varen, dit betekent dat de tocht door het kanaal een half uur kan duren, dit hadden wij uitgerekend. 

Via de marifoon hoorden wij, dat er van de andere kant twee Griekse toeristen boten doorgingen. Nadat deze zijn aangekomen, krijgen wij de instructie in volgorde van aanmelding achter elkaar door het kanaal te varen. De toeristen boten gaan ook weer terug. 

Jelle heeft zijn go-pro cameraatje op de zij-railing bevestigd, altijd leuk voor het thuisfront straks.

Een geweldige ervaring, indrukwekkend en fascinerend. 

Je vaart tussen twee wanden van 70 meter hoog. Het kanaal is kaarsrecht, bij de ingang kun je het einde van het kanaal al zien. 

De bruggen zijn ook minimaal 70 meter hoog boven je.  

Aan het eind van het kanaal moet je bij een kantoor afrekenen. Wij moeten €185,00 betalen. 

Op de kade staan twee vrachtwagentjes met dieselolie tanks, heel slim. Jelle had in Kiato de tank vol gegooid.

Zeventien mijl naar het zuiden ligt Korfos, op de oostkust van de Peleponnesus, wij meren af aan het terras van Korfos taverne. 

Het is hier heerlijk rustig. 

Even later komt er een dame aan, die ons in het Nederlands begroet. Zij heeft met haar man een zeilboot in Athene gehuurd. Zij hebben altijd in Nederland gezeild, maar een aantal jaren geleden hebben zij de boot verkocht. Zij geven de voorkeur aan zeilen in de zon. Daarom huren zijn nu jaarlijks een boot in Griekenland voor een aantal weken.

Wij besluiten om hier een extra nacht te blijven liggen. Wij hebben water, electriciteit  en goede wifi wat een luxe. Wel wordt er gevraagd om bij de taverne 's avonds te eten en een kleine vergoeding voor het gebruik van de faciliteiten wordt in rekening gebracht. Voor ons geen enkel bezwaar.

's Avonds wandelen wij het rustige dorpje in en drinken ergens nog een kopje koffie. 

Bij terugkomst zitten de Nederlanders nog op het terras, wij schuiven aan en babbelen zo nog wat met elkaar. Wij verbazen ons allevier, hoe de Grieken leven. Wat meer handelsgeest zou het land sneller uit de problemen helpen, denken wij. Maar ja 's lands wijs, 's lands eer.

Tegen twaalf uur gaan wij te kooi.

Kalinichta.