Never a dull moment.
2015-09-03
Vanochtend rustig wakker worden, doen het kalm aan want wij hebben alle tijd.
Eerst een lekker ontbijtje met een eitje. Wij hebben water en elektrisch, dus toch nog maar even wasjes draaien. Morgen zijn wij weer onderweg.
Jelle wil de buitenboel een extra beurtje geven en ik doe al vast wat boodschapjes voor de komende twee dagen.
Het is een gezellig stadje, veel winkeltjes en één supermarkt Carrefour express, met een ruim assortiment. Ik neem nog wat lekkers mee van de banketbakker want aan boord is er koffie.
Gisteren hielp Jelle een Nederlands stel met het aanleggen. Wij herkenden de boot, in Nidri hadden wij het schip voor anker zien liggen. Wij hebben thuis nog een paar mooie foto's van hun schip en beloven deze naar ze te mailen.
Vanochtend komen zij voorbij, wij maken een praatje, zij stellen zich voor Riet en Rob. Ineens gaat bij mij een lichtje branden, Riet is een ex schoonzus van een vriendin van ons. Wat is de wereld toch klein. Wij worden uitgenodigd voor de borrel aan het eind van de middag.
Terwijl het steeds warmer wordt, ga ik de laptop binnen te voorschijn halen, want de weer widget moet aangepast worden. Wij varen inmiddels op de Cycladen met andere weersomstandigheden dan in Piraeus.
Inmiddels is er een 50-foot charterboot met 8 personen aan boord naast ons komen liggen. Jelle had al gezien dat zij met de ankerketting over onze ketting liggen. Daar komt bij dat zij tegen onze boot aanliggen wel stootwillen er tussen. Alleen als de ferry's in de havenkom draaien, ontstaat er een ontzettende deining, hetgeen veel golfslag veroorzaakt.
De buurman zelf was ook niet gelukkig, dus hij zegt ik ga mijn anker verleggen, wij natuurlijk blij. De man voor op de boot haalt het anker wat snel op, vervolgens neemt zijn anker onze ketting mee, wij worden vooruit getrokken en ons anker gaat krabben, balen.....
Jelle laat onze ketting vieren, zodat de buurman onze ketting van zijn anker kan afhalen. Zij laten hun anker keurig een paar meter verder vallen en varen naar de wal. De buurman dik tevreden en wij worden hier niet vrolijk van. Wij moeten nu zelf opnieuw ankeren. Alle lijnen los elektrisch eruit altijd een heel gedoe, maar een half uurtje later liggen wij weer vast.
Ik loop naar de zee om wat af te koelen want het is een erg vochtige warmte. Daarna bijkomen in de schaduw in de kuip.
Aan het eind van de middag lopen wij naar de Black Bold Bear het schip van Rob en Riet. Het is gezellig Jelle wisselt met Rob de zeilervaringen uit en Riet en ik babbelen wat over het leven aan boord. Zij wonen namelijk ook 's winters aan boord en Rob heeft zelfs geen huis in Nederland. Altijd interessant om te horen hoe iedereen zijn leven invult.
Inmiddels is het al wat laat geworden en zoeken wij een terrasje om iets te eten.
Toch wil ik eerst nog even langs het Apollotheater uit 1864 ontworpen door de architect Chabeau het blijkt een kopie van Scala in Milaan te zijn. Daar maak ik dan natuurlijk een foto van.
Terug aan boord mail ik nog wat en ga naar bed, want al die wijntjes gaan nu werken.
Kalinichta.
