Topdag.
2015-09-07
Kalimera.
Op tijd er uit, want om half negen gaan wij de fiat panda ophalen.
Wij pakken de tas en doen er flesjes water en de zwemspullen in. Wie weet komen wij nog een strandje tegen.
Er is maar één grote weg op het eiland, die loopt van noord naar zuid. Voor de wandelaars zijn hier veel wandelroutes. Wij gaan eerst naar de oostkust daar staat namelijk het klooster, dat in de elfde eeuw gebouwd is. Het ligt dichtbij het witte stadje Chora.
Het enorme witte klooster ligt op 180 meter hoogte en is gebouwd in een rots.
Wij zijn er vroeg, parkeren de auto en lopen de 330 treden op.
Bij deze temperatuur is het nog te doen.
Bij het binnengaan worden wij gevraagd lange broek of rok aan te doen. Oef, dat waren wij even vergeten. Gelukkig is men in het klooster hierop voorbereid, dat mensen dit vergeten.
Bij de ingang is een grote kapstok met allerlei oude kleding en doeken. Jelle een te grote monniken broek aan en ik een doek om, prima.
Het is een smal klooster met trapjes en kamertjes.
Wij worden gevraagd naar een kamertje te gaan, wat betekent dit? Even later wordt het ons duidelijk, er komt een man met een theeblad binnen waarop glazen water en likeurtjes staan, op tafel nog turkisch delight het wordt ons aangeboden door het klooster. Zo tegen half tien smaakt het prima. Ik steek een kaarsje op als dank voor alle goede dingen dat het leven ons tot op heden heeft gebracht. Even probeer ik mij voor te stellen hoe de monniken hier geleefd moeten hebben, ver van de bewoonde wereld, hopelijk voelden zij zich gelukkig.
Wij wandelen de trappen weer af, stuk minder vermoeiend. Er komen ons veel mensen tegemoet, wij waren er dus mooi op tijd.
Nu rijden wij verder naar het noorden, Lagada volgens het boekje een van de mooiste dorpen van Amorgos. Hier gaan wij koffie drinken.
Het is inderdaad een heel klein pittoresk dorpje met alleen witte huizen. Wij vinden een leuk plekje onder een soort van pergola bij een klein restaurantje. Er wordt hier heel veel koude koffie gedronken, alleen ik heb liever warme koffie. De ober begreep het niet helemaal goed, want Jelle wilde koude en ik warme koffie. Jammer voor mij, ik kreeg ook koude koffie, maar goed als je dorst hebt smaakt alles al snel.
Wij gaan weer door, want wij hebben een klein haventje in een baai gezien op de heenweg.
Hier willen wij stoppen om iets te eten.
Wij komen langs windmolens boven op de heuvels, mijn maatje komt helemaal aan zijn trekken met het fotograferen.
Aangekomen in het haventje vinden wij een soort van tentje waar wij een verse jus d'orange bestellen en samen een kaasplateautje. Er is ook een mooi strand, maar wij vinden het te vroeg nog voor het strand.
Wij hebben nu het noordelijke deel gehad van het eiland en zakken weer af naar het zuiden.
De weg is redelijk smal, bochtig en er zitten veel klimmers en dalers bij. De natuur is overal ontzettend droog, dor en rotsig dus er groeit helemaal niets. Af en toe lopen er geiten langs de kant van de weg.
Tegen half drie zijn wij bij de Paradisia Beach. Ik had mij daar een paradijselijke voorstelling van gemaakt.
Bij aankomst ben ik naar een houten huisje gegaan waar een koelkast stond en drank verkocht werd om te vragen of dit de Paradisia Beach was en dat klopte.
Wij hadden geen zin om verder te rijden, dus kleedje uitgespreid zwemspullen aan en afkoelen in het water, heerlijk. Daarna opdrogen in de schaduw, hier knapten wij van op.
Eind van de middag stappen wij in de auto en rijden naar de boot. Hier ligt Wind & Water ondanks dat het wat harder is gaan waaien, er keurig bij.
Aan boord kopje thee en douchen. Nu eerst het blog schrijven, want dan kan dat vanavond nog de lucht in.
Het was een heerlijke dag.
