Cadeautje van de zee.....
Wij brengen alles in gereedheid voor vertrek. De bemanning van Lady Kathleen komt ons gedag zeggen. Jelle gaat afrekenen en brengt nog een getijde tabel mee, er is hier een soort van hoog- en laag water.
Ik neem nog een fotootje van het lage water langs de houten palen, hier lopen zelfs mensen op de zandbanken.
Tegen half elf varen wij langzaam de haven uit. Het blijkt dat bij de uitgang een drempel is, hier hebben wij geen water meer onder de kiel, varen dus door de modder. Eenmaal buiten de haven krijgen wij ongeveer 60 cm. onder de kiel. Aan het eind van de palen wordt het telkens dieper. De maximale diepte voor de kust is ongeveer vijftien meter.
Er is geen wind dus ijzeren Hein moet het werk doen. Vlak onder de kust zie je de kleine motorbootjes. Midden op zee zijn er een paar zeilboten.
Terwijl wij een beetje aan het lezen en rondkijken zijn, roept Jelle ineens daar zwemmen twee dolfijnen. Ik probeer een foto te maken één vin steekt nog net boven water. De foto van Jelle lukt beter. Voor het laatst zagen wij in de Griekse wateren dolfijnen. Zij zwemmen een eindje met ons mee. Dit is het cadeautje van de zee.
Hoe dichter wij bij de haven komen, des te meer zeilboten er zijn. Veel liggen voor anker, sommigen proberen wat te zeilen.
Tegen half één varen wij de haven in. Wij zijn voorbereid op minimaal vijftig centimeter onder de kiel. Bij Porto Margaretha direct links, deze haven heet Marina 4.
Bij de ingang een groot sterren hotel, daarna volgen de lage appartementen complexen elkaar op.
In het begin van de haven bij ieder huisje een eigen ligplaats. Aan het eind begint de haven. Jelle roept de havenmeester op, krijgt geen gehoor.
Ja, bijna twee uur dat is lunchtijd voor de Italianen. Wij varen door, aan het eind van de haven is een Italiaan aan zijn boot aan het werken. Ik vraag in het Engels of hij weet waar de havenmeester is of heeft hij misschien een telefoonnummer voor ons. Wacht, zegt hij ik bel wel even. Deze bereidwilligheid zijn wij sinds Kroatië niet meer gewend. Hij zegt u mag de boot aan de overkant neerleggen, de havenmeester komt over half uurtje. Prima, wij leggen Wind & Water tussen twee palen. Na een half uur komt een zeer vriendelijke havenmeester naar ons toe, vraagt om de papieren. Jelle loopt met hem mee en rekent direct op kantoor af. Even later komt de buurman met klein motorbootje aanvaren, Jelle helpt hem. Na een half uurtje hebben zij alles opgeruimd, komt de man en dochter naar ons toe en wensen ons nog een fijne avond. Buitengewoon, deze vriendelijkheid wij worden er helemaal vrolijk van.
Tegen zes uur wandelen wij de haven uit en willen iets meer zien dan alleen bootjes. Het blijkt dat dit een echt vakantieoord voor de Italianen is. Praktisch opgezet, twee straten met allemaal winkeltjes en restaurantjes die elkaar afwisselen. Paar bakkers, een slager, supermarkt en groentewinkel. Alles heel functioneel, veel parkeergelegenheid, erg belangrijk natuurlijk.
Er komt een mannetje aan lopen, stopt bij de bar drinkt een wijntje en gaat weer verder.
Wij stoppen bij een gezellige pizzeria gaan lekker zitten en ik bestel een pizza, Jelle Calzone een wijntje erbij en wij zijn gesteld.
De pizzabakker maakt er een feestje van.
Wat een temperatuurtje. Wij nemen nog wat kleine boodschapjes mee en wandelen naar Wind & Water.
In de kuip nog een koffie en thee en daarna te kooi.
Morgen Venetie.
Buona Notte.
