Wat een golven.......
Relax wakker worden vandaag. Ik doe de binnen boel en Jelle de buiten boel.
Eerst belt mijn kapitein met de transporteur van de boot. Het blijkt dat alles precies in elkaar past. Zondag 1 juli vliegen wij terug naar Italië. Maandag willen wij dan oversteken naar Koper Slovenië. Hier gaat de boot op de trailer naar Nederland. Op woensdag moet er dan hard gewerkt worden om Wind & Water transportabel te maken.
Op donderdag gaat de mast eraf en ‘s middags neem ik de bus naar Pula Kroatië. Bijzonder, eerst zit ik drie uur in de bus en daarna twee uur in vliegtuig. Het is een voordelige vlucht daar moet je wat voor over hebben. Nu kan ik toch zaterdag 7 juni op de neven- en nichtendag zijn. Helaas kan Jelle er dit keer niet bij zijn. Morgen ticket boeken.
De boel onder dek is aan de kant, nu ga ik mij maar eens douchen. Het gebouw met de sanitaire voorziening is toch wel erg minimaal, ik stoor mij eraan en besluit naar de receptie te gaan. Bij het begin van de haven staat namelijk een vrij nieuw gebouw.
Na de koffie loop ik een rondje over het zeer groene eiland. Het blijkt dat het eiland tien jaar geleden nog een militair eiland was, vandaar bijna geen voorzieningen. Ik maak een paar foto’s. Er vaart een man met een motorbootje die zijn netten aan het binnen halen is. Ik denk niet dat het legaal is.
In de verte zie je Venetie liggen met de Sint Marco toren. Even verderop is een soort van strandje, het wordt weer hoog water. Ik struin door de velden en kom zo op de pier waar het wachthokje op een drijvende steiger is gebouwd voor de vaporetti. Hier gaan wij vanmiddag naar toe.
Ik loop richting het hotel met een aparte hoge toren. Daarna ga ik naar de receptie van de haven.
Tegen de dame achter de balie maak ik mijn probleem omtrent de douches duidelijk. Zij pakt het direct op, blijkt over de ligplaatsen te gaan en zoekt onmiddellijk een andere plaats voor ons, dichtbij het nieuwe gebouw. Dat is nog eens een service.
Blij loop ik naar Wind & Water waar mijn kapitein nog aan het schrobben is. Ik vertel het verhaal en ook Jelle vindt het een goed idee. Morgen verkassen wij.
Na de lunch kopen wij een kaartje, zodat wij met de vaporetto naar de overkant kunnen.
Als je op de pier in het wachthokje bent, gebouwd op een drijvende steiger, word je al bijna misselijk door het onrustige water. Ja hoor, bootje 4.2 komt eraan en wij stappen in. Zoeken een plek en gaan zitten. Direct met een hoop donder en geweld geeft de stuurman gas en scheurt weg. Natuurlijk is hij niet de enige op het water. De eerste reactie van Jelle is, ik heb de afgelopen weken nog niet zulke hoge golven gezien, het lijkt wel of wij met harde wind op zee zitten. Geen wonder, want die grote lange boten zwabberen van de ene naar de andere kant. Het is een waar schouwspel.
Tien minuten later zijn wij bij de haven Sint Helena. Met veel geweld wordt de boot tegen de palen gelegd en de passagiers kunnen in- en uitstappen.
Een paar haltes verder zijn wij bij de halte van het Sint Marcoplein. Wij stappen uit en natuurlijk nog -tig anderen. Wat een massatoerisme, je hoort alle talen door elkaar. Mensen lopen achter de vlaggetjes of parasolletjes aan, staan stil... kijken en gaan weer verder.
Ik moet Jelle in de gaten houden, want die loopt met zijn fototoestel te zoeken naar mooie opnames. Het is gewoon te druk, want met jou wil iedereen een mooie kiek maken. Wij stoppen hier en daar....
Wat een prachtige basiliek.
Dan overal die gondels met en zonder muziek door de kanalen en onder de bruggetjes door. Wij hebben Roel beloofd, dat wij zeker in zo’n Venetiaanse gondel door de kanalen gaan varen.
Nu willen wij een pas kopen, waar wij mee in- en uitchecken er wordt per rit €1,50 afgeboekt. Dit blijkt voor ons de meest voordelige pas te zijn.
Wij zijn wij toe aan een pauze, drinken wat aan de Canal Grande mooie entourage, ja je betaalt het er wel allemaal bij.
Met een prachtig uitzicht op de Rialtobrug. Deze brug is gebouwd in de 16e eeuw, over het smalste gedeelte van Canal Grande. Ons eerste plan was om terug te lopen naar de stop op het Sint Marcoplein, naar nu blijkt dat wij met deze nieuwe pas, direct naar het Lido kunnen. Ja die keus is niet moeilijk. Wij klimmen weer in de vaporetto varen door allerlei kanalen. Levert mooie plaatjes op. Een half uurtje later zijn wij in het Lido.
Hier gaan wij boodschappen doen en vers fruit kopen. Dan een hapje eten. Wij zien een ijstent.
Voor ons horen wij swingende muziek van de Tremendi Sol, vrij vertaald Te Gek en dat was het. Al likkend aan ons ijsje, bewegen wij mee op de ritme van de muziek. Dit is echt vakantie. Wij lopen terug naar het bootstation.
Een uurtje later gaan wij weer aan boord van de vaporetto, die ons naar het eiland Certosa brengt.
Nog even in de kuip een mailtje naar Kirsten sturen. De laatste ins en outs over de aankomst op het vliegveld en de vaporetto, die ze moet nemen.
Daarna te kooi.
