Dieselwind.
2014-06-24
Om acht uur liggen wij buiten de haven. Wat een timing!
Wij moeten het eerste gedeelte langs verschillende visfarms, waarschijnlijk tonijn.
Een grote groene ton geeft aan, dat wij er aan stuurboordzijde langs moeten.
Er wordt druk heen en weer gevaren met kleine bootjes.
Het is bijna windstil, dus dit wordt een dieselwind tochtje. Jammer, het is voor Marjo en Roel het laatste zeiltochtje op de Middellandse Zee.
Tussendoor begin ik aan het blog.
De natuur laat zich niet dirigeren.
Wij varen tegen twee uur rustig, zo dicht mogelijk langs de pier de haven binnen. De laatste keer toen wij hier aan kwamen lagen wij midden in de vaargeul vast, door de zeer snelle verzanding van de haven. Wij zijn dus extra alert.
Er komt een havenmeester naar ons toe en wij krijgen dezelfde ligplaats als de vorige keer toegewezen.
Oei, doordat het windstil is voel je nu, dat het toch zeker dertig graden is.
Jelle en Roel nemen een duik in de haven.
Marjo en Hermien gaan naar het strand. Het water is heerlijk, maar erg ondiep.
Na onze zwempartij lessen wij onze dorst bij een wifi restaurant met uitzicht op zee.
Dan komt de eerste oproep binnen: de mannen missen ons.
Wij lopen terug naar de boot en nemen een aperitief aan boord.
Daarna slenteren wij langs de boulevard, de Italianen noemen dat passeggiata. Dit betekent zien, gezien worden, aanraken en eten. Als wij een leuk restaurantje zien, stoppen wij en bestellen iets lekkers.
Voldaan wandelen wij terug naar de boot, gelukkig is het wat afgekoeld.
Buona Notte.
