Wij halen bakzeil.

Tweede pinksterdag 

2014-06-09

Wat een rust in deze baai. Heerlijk, na het ontbijt een duik in het frisse zeewater, lekker afspoelen en zijn voor een paar uurtjes fris. 

Het is al weer 25 graden met een warm windje, dat zorgt voor wat afkoeling. 

Vanuit de kuip, kijken wij uit op één van de vele uitkijktorens van Gozo en Malta. 

Vroeger werden deze gebruikt om de vijand in de gaten te houden, met het aantal schoten werd de afstand aangegeven waarop er onraad werd gesignaleerd. Op deze manier was de hele bevolking van het eiland op de hoogte, indien er iets bijzonders was.

De wind neemt wat toe, maar is noord-oost daar hebben wij niet zoveel last van omdat wij aan de zuidkant van het eiland zijn. Het bijbootje hangen wij achter aan de boot, want die hebben wij straks weer nodig in de Xblendi baai. Als wij de baai uitvaren, merken wij dat er veel wind staat en door de hoge kliffen ook valwinden zijn. Wij denken, dat wij daar in de andere baai geen last van hebben. De wind neemt regelmatig toe tot vijfentwintig knopen, de afstand is te kort om de zeilen op te zetten.

De Xblendi baai is 8 meter diep, dus oppassen geblazen. Het is een smalle baai, er ligt een zeiljacht en wat boeitjes die niet gebruikt kunnen worden. Het ziet er heel romantisch uit. De wind komt pal van voren, veel ruimte om te manoeuvreren is er niet. Jelle gooit het anker uit, helaas het gaat krabben. Wat nu, weerszijden hoge rotsen......

Wij passen direct de uitdrukking toe, als het getij verloopt moet men de bakens verzetten.

Wij besluiten om pal tegen de wind in door te varen naar de Marina Mgarr. Geen pretje, maar de motor snort er goed door heen, regelmatig wat buiswater over. Vlak voor de haven komt precies op het moment dat wij naar binnen willen de veerboot aan, die een aantal malen flink op zijn claxon drukt, dan wil je wel uit zijn buurt blijven.

Door de golven kan ik de stootwillen niet vastmaken. Mijn zwemvest heb ik wel uit voorzorg alvast aangedaan. Het water is erg onrustig door de golven van de veerboot en de wind die nog steeds 25 knopen waait.

Jelle roept de Marina op en een marinero zal ons helpen. Even voorstellen, bijbootje hangt achter de boot, moet naar voren tegen wind en golven getrokken worden, want je legt aan de spiegel aan. De lijn van de bijboot blijft achter ons in de boeg weggewerkte anker haken, kortom erg veel gedoe, marinero op de steiger harde wind. Jelle blijft altijd rustig en ik kon mij ook gelukkig inhouden. Lering hieruit is altijd bijbootje bij vertrek op het voordek vastmaken.

Tegen twee uur liggen we vast, hebben drie uur gevaren maar liggen op een andere plek dan dat wij gepland hadden. Wij nemen een boterham en gaan even een uurtje plat. Nu afwachten wanneer de wind draait, want dan steken wij over. Dit zal waarschijnlijk woensdag zijn naar Porto Palo. 

Jelle spoelt de boot af en ook het bijbootje dat direct op het voordek gaat, alles ziet er spic en span uit.

Vanavond het dorp in om wat te eten, dat hebben wij wel verdiend.