Malta, here we come.

2014-06-01 

Als ik wakker ben, ga ik uit bed. Altijd wat onrustig als wij vertrekken. Na een kwartiertje komt Jelle er ook uit. Eerst douchen, ontbijten en dan watertanken. De buren staan ook al op de steiger. Zij hebben een drukke dag, zeggen zij, want er moet gewassen worden. Gisteravond waren Reed en Maren nog even bij ons op de borrel. Het zijn aardige, bescheiden New Yorkers. Zij weten nog niet waar zij hun boot achter laten de komende winter. Zij hebben geen kinderen en familie meer, Maren wil graag in Europa blijven.

Bijzonder idee, dat je geen familie meer hebt, ik voel mij dan zeker bevoorrecht. Dit kan ik mij slecht voorstellen. Zij zwerven al een jaar of zes over de Middellandse Zee, dat leven bevalt ze wel. Jelle vertelt, dat wij in Griekenland de boot willen leggen. Reed vindt dat een idee en gaat het uitzoeken. Wij houden mailcontact, dus wie weet waar wij elkaar in het najaar weer tegenkomen.

Na afscheid te hebben genomen, verlaten wij tegen half acht de haven, uitgezwaaid door Reed en Maren. Wij hebben er weer zin in. Wij varen langzaam, zeer dicht langs de pier. Gelukkig geen golfen en het is hier op bepaalde plaatsen maar twee meter diep.

Op zee is het wat heiig, de motor moet aanblijven, want er is weinig wind.

Wij steken de Maltese Zee recht over. Deze zee is een drukke vaarroute voor schepen die vanuit Afrika, Turkeije en Griekenland komen. 

Op de AIS kun je precies zien, waar de schepen vandaan komen en waar heen zij gaan, hoe snel ze gaan en op welke afstand ze bij ons vandaan zijn. Leuk speeltje als het onderweg wat saai wordt. 

Ik kijk op zij en zie een school dolfijnen. Jammer, dat zij wat verder bij ons vandaan zwemmen.

Er vaart nog een zeilschip achter ons. Tegen elf uur hijst Jelle de zeilen, een klein uurtje zeilen wij vijf knopen, daarna zakt de wind in, wij rollen de fok in en gaan op de motor verder.

Na de lunch zien wij een oorlogsschip, de Maagdenburg, wij denken dat het uit Duitsland komt. Als wij over de helft zijn, ziet Jelle Gozo liggen, dat eiland is wat heuvelachtig. Omdat Malta een vlak eiland is, duurt het veel langer, voordat men iets ervan aan de horizon ziet. 

Het Italiaanse vlaggetje wordt vervangen door het Malteese gastenvlaggetje.

Het is echt opletten geblazen, twee containerschepen gaan op twee mijl voor ons langs, Jelle heeft even gas ingehouden. 

En dan ineens........krijgen wij een signaal door geen GPS meer, Jelle kijkt naar de plotter alle waypoints zijn weg, wij kunnen op de plotter niet meer zien waar wij zijn. Het apparaat gaat aan, uit nee dat helpt niet. De boot vaart gewoon op de stuurautomaat, die met het kompas verbonden is. In de verte zien wij Malta liggen en weten dat het één rechte lijn is, die wij moeten varen. Na een kwartiertje komt er weer signaal op het scherm daarna werkt alles weer.

De G(lobal)P(osition)S(ystem) was even uit de lucht. Dit is het bewijs, dat het toch goed is bij wat langere afstanden, handmatig je positie in de kaart te zetten. Dus niet blindelings op de electronica vertrouwen. Dat was even schrikken.

Tegen kwart voor vier roepen wij eerst port control Valetta op. Wij kunnen door, daarna melden wij ons bij de haven Msida. 

Ondertussen krijgen wij vanaf de boot al een aardige eerste indruk van de stad Valletta. Wij hadden gereserveerd en kunnen naar de gastensteiger ligplaats nr. 2. Wij zien niemand, weten niet waar de gastensteiger begint en varen wat rond. Dan besluiten wij om naar de eerste steiger te gaan zien geen marinero, maar er staan mensen klaar om ons te helpen. Liggen wij net vast, ankerlijnen achterlandvasten, trap uit enzovoort komt de havenmeester eraan. Sorry, hij was erg druk maar wij moeten toch meer naar binnen liggen, dit doen wij graag, omdat er zeer harde wind verwacht wordt. Nu liggen wij naast de Black Pearl  in 1909 gebouwd in Zweden, hier gebracht, nadat hij in het Suezkanaal in brand was gevlogen. De zwarte schoener was ooit van Errol Flynn en werd in 1980 gebruikt voor de film Popeye. 

Tegen half zes finish biertje en daarna kokkerel ik wat. Wij hebben geen zin om nog de wal op te gaan, morgen zien wij wel hoe deze omgeving eruit ziet. Als wij aan de koffie zitten horen wij buiten een geknal, vanaf de boot hebben wij een prachtig uitzicht op vuurwerk dat wordt afgestoken. 

Leuke afsluiting van deze dag.